Geniet, maar reis met mate

Door: Nienkekrook

Geplaatst op May 14, 2011

Soms heb je tijdens een lange reis van die momenten dat je even moet gaan zitten. Dat je beseft dat 7 totaal verschillende steden in 10 dagen misschien toch iets teveel van het goede was. Dat je sokken en shirts inmiddels rechtop blijven staan omdat je geen tijd voor een wasje hebt en je tot je grote schrik hardop 'tja… alweer een fort' hoort zeggen.
Dit hadden wij een beetje bij aankomst in de grote stad Jaipur. Er was ontzettend veel te zien en te doen, we hadden er drie dagen de tijd, maar het wilde gewoon even niet. We hadden in onze eerste week in India zoveel activiteiten gepropt en waren zo snel van stad naar stad gereisd, dat we geen tijd hadden genomen alles te verwerken, wat cruciaal bleek in een hectisch land als India. En nu hadden we even een soort culturele moeheid. Tijd dus om even te 'onthaasten', zoals dat tegenwoordig zo mooi heet.

We begonnen met het eigenhandig doen was onze was. Met een groot stuk zeep en opgerolde mouwen en broekspijpen sloten we ons een paar uurtjes in de badkamer op en kwamen er gewassen en uitgewrongen weer uit. Met alle stukken snoer die we konden vinden veranderden we hierna de kamer in een enorm droogrek en genoten we op ons balkon na met een welverdiend lokaal biertje. Met het Engelse stel waarmee we ons balkon deelden wisselden we vakantieverhalen en foto's van de afgelopen dagen uit, tot het avond werd en we heerlijk ontspannen ons bed opzochten.

Na een dag vrijwel niets gedaan te hebben, voelden we de energie alweer terugstromen en besloten we in de middel heel voorzichtig een cultureel uitje te ondernemen. We bezochten het 'Albert Hall Museum'. Het potsierlijke gebouw, dat pas zijn functie kreeg toen het helemaal af was, leek van binnen haast uit zijn voegen te barsten. De collectie ging van aardewerk naar wapentuig en via beeldhouwwerken naar textiel en internationale kunst. Werkelijk overal stond wel iets, als een huis uit dat tv-programma van Sbs6 over die mensen die álles sparen en nu dichtgegroeid zijn. We verwachtten elk moment presentator John Williams met een bak van Ikova achter een pilaar staan. 'Zo…. Je mag nu tien groene stickers plakken op dingen waar je écht gehecht aan bent, de rest sodemieteren we allemaal weg. Ja, erg hè? Maar het moet!'

Het museum was de eerste die we tegen zijn gekomen, waarbij er muziek uit de luidsprekers klonk, mensen ontzettend veel lawaai maakten en de suppoosten soms uit hun stoel omhoog vlogen om een bezoeker die te dicht bij een werk stond compleet uit te schelden. Heel wat anders dus dan de westerse musea, waar iedereen al geïrriteerd omkijkt als je iets te hard kucht.
Buiten dat er ontzettend veel te zien was (waaronder complete mummies, kleibeeldjes met alle mogelijke tulbanden die er bestaan en instrumenten groter dan onszelf), bleek de meest interessante items uit de collectie van een geheel andere orde.

We hadden onze audiotour nog niet gestart, of we werden omsingeld door een groep gillende schoolmeisjes. Waar we vandaan kwamen, hoe we heetten en wat we van India vonden. Toen we die beleefd hadden afgeschud, moesten we door een menigte fotograferende jongeren heen en de meest hardnekkige waren we na een uur nog niet kwijt. Twee jongens hebben ons door minstens drie vertrekken geschaduwd en pas toen we begonnen op te splitsen en ons te verstoppen om hen een beetje te pesten, hadden ze door dat het misschien toch best opvallend was wat ze deden. We lieten hen maar snel een foto van ons nemen, zodat ze weer naar de honderden jaren oude mummie konden kijken in plaats van deze 27-jarige museumstukken…

We konden niet wachten tot we weer veilig op ons balkon zaten en plakten er gelijk nog een dagje complete rust aan vast. India is een land dat je niet te lang achter elkaar moet beleven, maar met kleine porties moet innemen. Af en toe even zitten dus en lachen om elke bizarre situatie die je onderweg tegenkomt. Zeker dat je de reis dan veel meer zult waarderen!