Treinreis van Agra naar Varanasi

Door: Anjavast

Geplaatst op Feb 26, 2015

Reizen met de trein in India is een geweldige belevenis. Je krijgt bij aanvang van de reis een grote enveloppe met een kussensloop, lakentje en waslapje en je hebt altijd een bedje. Heerlijk vond ik het om op de lange reizen te liggen wiebelen op je eigen bed. In de treinen zitten hele families met grote hoeveelheden eten en er wordt altijd gedeeld. Menigmaal zat ik met een bordje op schoot allerlei heerlijkheden te eten die ik van de families kreeg. Zo heb je ook snel contact en we hebben veel verhalen gehoord.
De treinreis van Agra naar Varanasi was een lange van zo'n 14 uur. Op het station van Agra stond een groep Chinese monniken klaar om in te stappen. Toevallig zaten zij bij ons in de coupé. Het was al laat toen wij vertrokken en iedereen dook meteen het bed in. De monniken waren vroeg wakker en begonnen hun tassen uit te pakken met vreemde, verpakte etenswaren. Mijn vriend vond dat wel interessant en vroeg hun waarom ze al dat astronauten voedsel bij zich hadden. Helaas, ze spraken alleen chinees en we begrepen elkaar echt niet. Na veel geroep en gezoek bleek dat een monnik in een andere coupé gebrekkig Engels sprak. Hij legde uit dat ze het eten in India niet vertrouwden en daarom alleen hun eigen meegebrachte voedsel nuttigden. Ze waren op weg naar Sarnath dat dichtbij Varanasi ligt. Hier bevindt zich de plaats waar de eerste boeddhistische gemeenschap van monniken ontstond.
Eén van monniken begon met zijn gebedsmolen te draaien en te zingen. Hij vroeg daarna of wij het ook eens wilden proberen. Dat was nog niet makkelijk en ze lachten luidkeels om onze pogingen. Hij las nog een stukje voor uit een heilig boeddhistisch boek. Daarna vroeg hij of wij ook eens wat voor wilden lezen in onze taal. Het enige wat wij zo snel voor handen hadden was een boek van Harry Potter. Daar dus maar een stuk uit voor gelezen. De mannen waren diep onder de indruk en spraken hun bewondering uit voor de mooie taal. Toen ook nog bleek dat mijn vriend een aantal jaar geleden in hun klooster in China was geweest kon het niet meer stuk. We werden overladen met voorverpakt voedsel en kregen vele goede dingen toegewenst. Vrienden voor het leven hebben we gemaakt en dat was, in ieder geval voor de duur van de treinreis, bijzonder plezierig.