Thuisloos

Door: Awesomemore

Geplaatst op Apr 26, 2012

Hongkong telt zoveel aaneengesloten passages dat het woord feitelijk niet meer klopt. Je kunt beter spreken over een overdekt labyrint.

Het gangenstelsel door het betonnen doolhof dat Central is, beschermt de stadsbewoners tegen de elementen. Zon, wind, temperatuur – ze zijn verbannen uit de brandgangen van de stad. Haast en een veelvoud aan voeten is hier heer een meester.

Behalve op zondag. Dan veranderen de passages van gedaante. Zeker die in de buurt van de veerpieren en wifi. Niet alleen omdat je minder vaak hoeft uit te wijken voor een botsing met een aan een smartphone gekleefde tegenligger. Nee, de passages zijn op zondag het thuis van het vrouwelijke dienstleger van de stad.

Als mieren die met duizenden tegelijkertijd uit hun hoop stromen nemen (op het eerste gezicht veelal) Filippijnse kindermeisjes, schoonmaaksters en keukenhulpjes bezit van Hongkong’s gangenstelsel. Gewapend met dozen bakenen ze vierkante meters af. Vandaag is hun dag, vandaag is dit hun stad, vandaag is dit hun thuis.

Op de uitgevouwen dozen en binnen muurtjes van karton bespreken ze met hun vriendinnen de week. Even onder elkaar. Even skypen naar huis, spelletjes spelen, eten, praten over het missen van je kinderen en klagen over baas en bazin.

Het is een wonderlijk schouwspel. Thuisloos, niet dakloos. Een mengeling van vreugde, weemoed en verdriet.