Wangfujing Snack street
Beijing
China
Li-anne
Wangfujing Snack street
Maandag 14 juni, Beijing. Vroeg in de ochtend; "ggrrrrr......ppppffff!, ggrrrr......ppppffff!" De chinezen ontwaken, en als ze opstaan gaan ze met z'n allen lekker hard rochelen. Het komt uit hun tenen en het gaat keihard. De fluimen gaan gewoon op de grond of tussen de planten. Lekker hoor! Ze hebben niet door dat wij er van gruwelen. Ze hebben geleerd dat je alle vieze bacterieën uit je lijf moet spuwen. Heel normaal. In de ochtend als Iris nog plat ligt, bezoekt Lianne een tempel hier vlakbij. Het is er heerlijk rustig. Dan naar de supermarkt om het ontbijt in te slaan. Het wordt een joghurtje en een custard cake-je. We gaan samen de twee andere tempels bezoeken hier in de straat. We willen eerst naar de White Dagoba temple. Maar die blijkt op maandag gesloten. Jammer! De andere tempel heeft ook rustdag vandaag. Nou, dan zijn we dus snel klaar met die tempels hier. We gaan lunchen bij Meneer Hoe Lang. We durven nu zelfs zonder woordenboek of menulijst iets aan te wijzen op de menukaart. Meneer "Hoe Lang" geeft ons tips wat te nemen met woorden en gebaren. Het blijft leuk! We bestellen een kip-groente-cashewnoten schotel en iets met mini paksoi en paddestoelen. Wat smaakt het weer heerlijk!
Met de metro gaan we naar de Pearl Market. Eerst nog even wat geld pinnen anders valt er niet veel te shoppen. Iris gaat voor een jeans van Diesel. Een pashokje hebben ze niet, maar ze houden wel even een kimono ophoog met 2 meiden en dan kan ze daarachter gerust even de broek proberen. Hij zit meteen perfect. In onderhandelen over de prijs is mama nodig. Kan ze véél beter! We nemen 'm mee voor 100 yuan. Nog wat shirtjes en ander spul gekocht. We hebben het vrij snel voor gezien bij deze markt. Het is eigenlijk niet eens een markt, maar een mooi oud gebouw met kleine shopjes erin. Verder dus met die metro naar Wangfujing street, het shopping paradijs van Beijing. Tenminste als je een goedgevulde beurs bij je hebt, want hier is alles wel echt. De topmerken allemaal bij elkaar. Niks te shoppen dus, maar het allerleukste van Wangfujing voor ons is dat er in een zijstraatje de zogenaamde "snack street" is. En daar wil ik heen! Alleen al voor de foto's die dit bezoek me op zal leveren. Ze zeggen wel eens dat chinezen alles eten met poten eraan, behalve een tafel. Nou, na Wanfujing geloof ik het!
Je wil het niet weten wat ze daar allemaal voor lekkernijen verkopen! Spiezen met beesten eraan, je kan het zo gek niet bedenken! Grote zwarte spinnen, dikke kevers, wormen, en als bonus de spiezen met schorpioenen. Het kleinste formaat schorpioenen, de bruine zitten met een rijtje aan een spies, en ze leven nog! De pootjes en het staartje gaan heen en weer, gespiest en wel........Interessant, héél interessant om dit te bekijken en te fotograferen. Moed om te bestellen en dit lekkers op te eten hebben we echter niet.
's Avonds lopen we naar het Hou Hai meer. Het is een behoorlijk stuk lopen zo'n 3 kwartier. Maar het is wel super gezellig zo rond het meer. Overal zijn bars met grote schermen waarop mensen voetbal kunnen kijken. Vanavond is ook de wedstrijd van Nederland-Denemarken, en de terrassen zitten stampvol. Met hier en daar een verdwaald nederlands vlaggetje en een oranje hoed. Nog meer mensen kijken naar de schermen vanaf de straat, voornamelijk chinezen die geen geld hebben voor het terras. We eten een salade en een hamburger en genieten van de drukte om ons heen. Dan lopen we terug langs Quan Hai lake naar de straat. Op de schermen zien we de wedstrijd, hij is bijna afgelopen. We blijven kijken tot het einde; 2-0 voor Nederland! We nemen een taxi terug naar Templeside house, want nog eens 3 kwartier terug dat is iets te veel van het goede. Om 23 uur komt Joe ons ophalen om naar het vliegveld te gaan, dus kunnen we nog een uurtje op de binnenplaats zitten. Het is avond maar nog steeds warm.
Foto's
