Phnom Penh
"Do you remember me?????"zei mijn verloren Tuktukchauffeur.
Ja, Ik verlies nog wel eens iets op mijn reizen. In Laos mijn groep en in Phnom-Penh mijn eigen tuktuk inclusief chauffeur.
Phnom -penh is een heerlijke stad. De eerste dag dat ik daar was heb ik een afspraak met een chauffeur gemaakt om mij door de stad te rijden tegen een vast bedrag. De volgende dag was hij op tijd voor mijn hotel. Hij sprak redelijk goed Engels. Ik had besloten eerst met hem opzoek te gaan naar een dansschool waar de traditionele dans wordt onderwezen. Het kunstencentrum ligt sinds kort aan de rand van de stad en te ver voor die dag. Hij is al vragend kris kras door de stad gereden en ja hoor, we hebben er een gevonden, jammergenoeg hadden de dansers en danseressen vrij die dag , maar de tocht er naartoe was beslist onderhoudend te noemen. Het was reeds middag en voordat we verder zouden gaan wilde ik graag eten in de Foreigner Correspondence Club. Hier zaten vroeger de buitenlandse correspondenten. Er zijn daar veel documentaire fotos te zien. Mijn chauffeur zou buiten wachten en een dutje doen.
Het was een echt hete dag en na de lunch wilde ik mijn tocht voortzetten naar Ta Phnom, de belangrijkste bedevaartsplaats voor de Cambodjanen. Ik kon mijn man niet vinden tussen al die slapende Tuktukkers.Eigenlijk had ik niet zo goed op de kenmerken van mijn Tuk tuk gelet en de man in me opgenomen. Foutje!!!!!! Ik loop tussen de karretjes door en opeens wordt er een wakker en wenkt mij met een herkenning op zijn gezicht. Toch vond ik dat hij er anders uitzag. Ik vroeg of hij mij die ochtend had rondgereden naar die dansschool en er klonk een "Yes". Ja onnozel dat ik ben...Hij zei zelfs waar hij mij naar toe ging brengen en dat was inderdaad zo afgesproken. Toch viel me ook op dat hij gebrekkiger Engels sprak, maar ja ik dacht dat is de hitte. Ik stelde nog een paar vragen ter controle en hij zei steeds"yes". Oké. Ik vervolgde gezellig met hem de route hoewel het me niet ontging dat ook de tuktuk anders was. Zal wel allemaal inbeelding zijn.
Na een geweldige middag zette hij mij af bij mijn hotel. En daar was hij..........."Please miss, do you remember me???...Mijn verloren tuktukman. Gelijk een enorme discussie tussen de twee mannen en ik ertussen in. Ik schaamde me rot.
Nu begreep ik dat al dat Yes Yes Yes gewoon was omdat hij mij niet begreep en hij een klant wilde. Uiteindelijk heb ik mijn eigen mannetje het afgesproken bedrag gegeven en de ander een deel. Hij had tenslotte gewerkt. Ja, ervaring opdoen heet dat. Typisch ik, die vaak teveel met nieuwe indrukken bezig is en ietwat verstrooid, denk ik.... :-) Maar een verhaal heeft het wel opgeleverd.