Van groen in de Cederbergen naar droog Namibie

Door: LWesterik

Geplaatst op Dec 16, 2010

Droge rivierbeddingen worden in het begin van onze tocht nog afgewisseld met bloemen en planten. Maar hoe dichter we de grens met Namibie naderen hoe droger het wordt. Terwijl Paul de Leeuw uit de CD-speler uitnodigt mee te vliegen naar de regenboog zijn de enige kleuren die we tegenkomen het geel van de strepen op de weg, het rood van de waarschuwingsborden en het groen van de plaatsborden en bewegwijzering.

Eenmaal in Namibie begrijpen we de waarschuwingen over lange, rechte wegen waar je soms een flauwe bocht in kunt tegenkomen. Voor zover de bergen het toelaten zien we tot de horizon niets anders dan de weg en de blauwe lucht die af en toe wordt onderbroken door wat wolke die door een schilder geplaatst lijken. Een vage streep hier, een nog vagere streep daar.

Na een tijdje verlaten we de hoofdweg en maken kennis met de ongeasfalteerde weg, zoals er in Namibie veel schijnen te liggen. De weg is prima berijdbaar, al moet je hier geen voorganger hebben. Het stof zal dan gegarandeerd tot in de motor zitten vermoed ik.

We overnachten in het Canon Mountain Camp in Fish River Canyon en we blijken de enige gasten te zijn. Vannacht slapen we in alle rust met als enige gezelschap de wind die het dorre gras doet wuiven.