Het Township Elandsdoorn
Mpumalanga
Zuid-Afrika
Dtijms
Het Township Elandsdoorn
19 juli - Whitehouse Guesthouse - Marble Hall
Opgewonden staan we vandaag op want we gaan projecten bezoeken die we al een poosje sponsoren in Elandsdoorn. In dit township heeft familie Tempelman in 1994 een medische kliniek opgezet ten behoeve en met behulp van de plaatselijke bevolking; de kliniek heet: Ndlovu Medical Centre.
Na een lekker ontbijtje gaan we vol verwachting op weg, het is zo'n 60 km rijden.
Aangekomen bij de kliniek zien we overal mensen zitten/liggen/staan wachten tot ze aan de beurt zijn, ongelofelijk om te zien! De ernstige gevallen worden er eerst tussenuit gehaald, maar het is heel normaal dat mensen de hele dag moeten wachten voor ze aan de beurt zijn, daar moet je in Nederland eens mee komen, er wordt al gemopperd als je 10 minuten later geholpen wordt! Er melden zich hier dagelijks zo veel mensen dat ze 's morgens om 10.00 uur het hek al moeten sluiten anders komen er meer patienten dan men op een dag kan behandelen.
Na het opstarten van de kliniek volgden al snel diverse andere projecten, waar wij vandaag ook rondgeleid zullen worden.
De bedoeling van deze projecten is om de mensen uit de township erbij te betrekken en ze zo werk te bezorgen zodat ze inkomsten hebben. Het project wordt opgestart met een soort van subsidie uit diverse fondsen, maar na een aantal jaren is het de bedoeling dat deze projecten zonder hulp en subsidie zelfstandig kunnen draaien, er wordt van te voren een berekening gemaakt wat producten moeten kosten, hoeveel er op een dag gemaakt moeten worden enz.
We worden enthousiast ontvangen door Hugo Tempelman, een zeer geestdriftig en gedreven man; hij legt ons het e.e.a. uit over de projecten, hoe ze tot stand gekomen zijn en hoe ze draaien en wat de plannen voor de toekomst zijn.
Dan neemt hij ons mee over het terrein van de kliniek en laat ons diverse projecten zien:
-Allereerst is er een prachtige bevallingskliniek opgezet waar vrouwen de juiste zorg tijdens de zwangerschap en na de bevalling krijgen. Er is vooral veel aandacht voor zwangere vrouwen met aids, heel succesvol want tot nu toe is er dit jaar nog geen baby met HIV geboren!
-Vervolgens lopen we naar een luierfabriekje waar papieren luiers in diverse maten gemaakt worden. Zo'n 3 tot 5 vrouwen hebben hier hun dagelijks werk gevonden. Dit zijn vaak weduwen (met kinderen) die anders zonder inkomsten zouden zijn.
-Dan gaan we naar een bakkerij waar gewerkt wordt met gedoneerde (oude) ovens uit Nederland, hier worden echte Nederlandse broden gebakken, grappig om te zien (en te ruiken)! Ik zie dat de broden verkocht worden voor 3 Rand per stuk en moet nog een keer kijken, maar het klopt echt.
-Ook is er een computerschooltje opgericht, hier kan men, tegen een kleine vergoeding, 3 maanden les krijgen in word, excel enz. Na afronding krijgt men een diploma en bijna altijd is er dan ook werk voor ze te vinden. Wij spreken nog even met de jongen die de lessen geeft en ook hij heeft zijn lessen hier gevolgd, waarna hij dus les kon gaan geven en een inkomen heeft.
Dan stappen we bij Hugo in de auto en rijden naar de lagere school in het township, onze kids genieten zie ik.
Daar zijn de 'nutritional units': opgezet. Hugo vertelt dat hij constant zieke kinderen op het spreekuur kreeg, deze gaf hij dan medicijnen en de week erna hadden ze weer iets anders. Alles had te maken met slechte voeding. Dus heeft hij deze nutritional units bedacht: de kinderen krijgen elke dag op school 1 gezonde maaltijd, zodat ze in ieder geval 5 dagen iets goeds te eten krijgen. De moeders krijgen hier tegelijkertijd les in koken van gezonde voeding, bovendien is er een groententuin bij aangelegd die zij leren te onderhouden zodat ze dit ook bij hun huisje kunnen gaan doen.
Als we bij de school aankomen worden we erg enthousiast door de kinderen ontvangen, ze stormen allemaal op ons af en willen allemaal onze duim 'drukken' (een soort van groet, zullen we later begrijpen), we zijn omringd door kleine zwarte kindjes en het is moeilijk om er weg te komen zeker als ze eenmaal de digitale camera ontdekken waar ze zichzelf op het schermpje terug kunnen zien en wanneer onze zoon (grote witte reus van 1,85 m) ook nog kinderen op gaat tillen is het hek helemaal van de dam. De juf moet ons uiteindelijk bevrijden en roept de kinderen op tot een liedje, dat helpt!
Daarna bekijken we de schoolklas, de keuken waar de vrouwen druk aan het koken zijn, de toiletten die op een slimme manier zijn aangelegd, en de groententuin.
-Dan rijden we verder, naar de sportvelden, met behulp van de Johan Cruyf Foundation is er een sportveld aangelegd door de inwoners, iedereen die hier aan meegewerkt heeft, heeft zijn handafdruk achter gelaten op een paal. Onderaan deze paal zitten kranen waar je je handen kunt wassen, maar tegelijkertijd 'buig' je hier voor de handen/namen (om bij de kraan te kunnen) en toon je op die manier respect voor hen! Goed bedacht hoor.
-En zo zijn er nog veel meer projecten, o.a.: aidsvoorlichting op de scholen, schooltandartsbus (op de schoolbus zien we de volgende tekst staan die ons doet lachen: 'Black is Beautiful but not in your mouth!'), vuilnisophaaldienst, carwash.
Meer info vind je op de site van Ndlovu maar er is in NL ook een stichting opgericht waar veel info opstaat of je eventueel als donateur kunt aanmelden.
Na afloop van de rondleiding zijn we alle vier diep onder de indruk. We verbazen ons hoe simpel het soms kan zijn en zijn ervan overtuigd dat dit wel de beste manier is om de mensen daar te helpen omdat ze zo zelf ook verantwoordelijk zijn. We weten in ieder geval zeker dat het gedoneerde geld goed terecht komt!
Op de terugweg zien we langs de weg diverse borden staan die waarschuwen tegen aids. Vaak met best pittige teksten. De borden worden met de hand geschilderd in Elandsdoorn, een nauwkeurig karweitje....
Foto's
