St. Lucia, een klein dorpje aan de oostkust van Zuid-Afrika. Ideaal als uitvalsbasis voor het iSimangaliso Wetland Park en Hluhluwe-Imfolozi Park. De regio staat onder andere bekend om de vele nijlpaarden die er zijn.

Bij het inchecken in onze accommodatie krijgen we de nodige instructies en waarschuwingen mee. Want, het dorpje staat er om bekend dat er ’s avonds hippo’s kunnen rondlopen die op zoek zijn naar lekker vers gras. We liggen op ongeveer 5 minuten lopen van McKenzie Street, de hoofdstraat met alle restaurantjes. Lopen kan dus wel volgens onze gastvrouw, maar voorzichtigheid is een must. We krijgen zaklamppen mee zodat we de boel goed in de gaten kunnen houden als we teruglopen. De eerste avond…niets. Een opluchting en stiekem misschien ook een teleurstelling.

Ook de tweede avond gaan we een hapje eten in de stad. Als we teruglopen kijken we braaf overal goed met de zaklamp of we iets zien. Wederom niets. Tot we vlak bij onze accommodatie genaderd zijn. We zijn er bijna, het hek is al in zicht. Nog 1 keer even goed schijnen met de zaklamp. Daar! Daar staan er meerdere in de berm te grazen. Slik. Wat een apart gezicht is het, en met de kennis van deze beesten toch ook wel een beetje spannend. Ik (lees: held op sokken), moet me inhouden om niet om te draaien en weg te lopen. Maar het bed lonkt en we weten niet welke kant ze dadelijk op zullen gaan. We zorgen dat we vlak genoeg bij de poort zijn om deze een stukje met de afstandbediening te openen. En zo zacht mogelijk snelwandelend glippen we het terrein van onze accommodatie op. Snel het hek weer sluiten zodat we er veilig achter staan. Dat voelt toch een stuk comfortabeler om het tafereel te aanschouwen.

De hippos op de foto spotten we vanaf een boot, op gelukkig veilige afstand.