Met kinderen naar de San
Kalahari woestijn
Zuid-Afrika
Deerik
Met kinderen naar de San
Sinds zijn geboorte reist Teun nu met ons mee. Hij beseft nog niet altijd hoeveel geluk hij heeft, dit te mogen beleven, maar geniet er zeker op zijn manier van. Behalve veel leuke zwembaden, attracties en excursies, proberen we ook altijd onze Teun in contact te brengen met andere culturen. Zo zijn we tijdens onze laatste trip een middag op pad geweest met de San Bushmen. Op ons verzoek, nam onze gids zijn zoon mee, het was echt te gek om te zien hoe die middag zich ontwikkelde...
De San of Bosjesmannen is een verzamelnaam voor verschillende bevolkingsgroepen in zuidelijk Afrika. De San vormden eeuwenlang kleine gemeenschappen van jagers en verzamelaars. De mannen gingen op jacht en de vrouwen verzamelden eetbare gewassen. De voorouders van de San bewoonden ooit in groten getale en als enigen de vlakten en bergen van heel zuidelijk Afrika. Tijdens onze wandeling waren de San gehuld in traditionele kleding, in het dagelijkse leven dragen ze al jaren westerse kleding.
In het begin staan Kobab (vooraf gegaan door een klik geluid) (7) en Teun (4) wat onwennig naast elkaar. Eerst worden handjes gegeven en we zien hoe Teun zijn hand snel afveegt, hij vind het blijkbaar wat viezig...
Tijdens de natuur wandeling, worden ze door de vader van Kobab op sleeptouw genomen als we op zoek gaan naar sporen van wild. Al snel vinden we bovenop een duin afdrukken van Oryxen die hier deze middag nog voorbij zijn gekomen. We krijgen op dat moment ook een demonstratie van een soort knuppel die ze bij hebben, Teun mag dat natuurlijk ook zelf uitproberen.
Onderweg zie je hoe Teun en Kobab steeds meer naar elkaar toe trekken, misschien ook wel geholpen door de pijl en boog, want die zijn ook wel erg interessant. Terwijl wij met de vader van Kobab in gebroken Engels en Afrikaans in gesprek zijn, zien wij vanuit onze ooghoeken hoe Teun een demonstratie krijgt hoe zo'n pijl en boog nu eigenlijk werkt. Gedurende de wandeling groeit de interactie tussen de twee jongelingen, om ze uiteindelijk als dikke vrienden door de duinen van de Kgalagadi te zien rennen.
Na afloop geeft Teun een cadeautje aan Kobab, er zit een setje speelgoed auto's in, maar hij durft het niet open te maken. Als we vervolgens een bezoek brengen aan de nederzetting waar Kobab woont, worden we direct omgeven door veel kinderen, die wel raad weten met het cadeautje. Het papier wordt eraf gescheurd en al snel horen we een soort van vreugde kreet 'KARRETJES!!!!!'. Ze zo blij met de autootjes, dat we besluiten met Teun te overleggen of hij misschien nog een paar van zijn auto's wil geven aan de kinderen daar. Hij ziet dat ze daar idd niets hebben en deelt vervolgens nog flink wat auto's uit. Het is een waar kinderfeest, ze rennen als losgeslagen wild in de rondte met de auto's hoog in de lucht. Van Kobab krijgt Teun zijn 'knuppel', waar hij ook mee geoefend heeft in de duinen. Als we weer in de auto zitten, zegt Teun dat hij 'best trots op zichzelf is', omdat hij veel auto's heeft weggeven. Mooi hoe onze kleine man op zijn manier aanvoelt dat hij iets goeds gedaan heeft.
Later die avond, geven we aan iemand die zich over deze nederzetting heeft ontfermd nog wat oude kleding van Teun, sommige van de kinderen liepen er echt slecht bij wat dat betreft. Nu weer thuis, zijn de eerste mailtjes uitgewisseld (via contact ersoon daar), vooral de shirtjes van Cars zijn erg in de smaak gevallen. De komende week gaat een pakket richting de Kgalagadi met als belangrijkste inhoud een paar afgedrukte foto's van onze middag, die wilden ze heel graag hebben.
Foto's
