Kgalagadi Transfrontier Park (3) van Kalahari Tent Camp naar Urikaruus Wilderness Camp
Kalahari woestijn
Zuid-Afrika
WKerkhof
Kgalagadi Transfrontier Park (3) van Kalahari Tent Camp naar Urikaruus Wilderness Camp
Na het tevergeefs zoeken naar de leeuw die we 's nachts hoorde in Bitterpan Wilderness Camp vertrekken we op een wederom prachtige weg richting Kalagari Tent Camp. De weg is nog steeds zanderig en prachtig om te rijden. We zien ook weer wat meer dieren zoals 4 schitterende bijeneters op een rijtje naast elkaar op een takje, verschillende neushoornvogels, oryxen in het prachtige landschap waar ze mooi tot hun recht komen. Vlak voordat we weer de doorgaande weg opgaan zien we 4 cheeta's lopen. Het is een moeder met 3 jongen die speels achter haar aan dartelen. Helaas is alles te ver weg voor een mooie foto, maar met verrekijker genieten we echt van dit schouwspel.
KALAHARI TENT CAMP is weer een wat grotere accommodatie. We hebben hier de honeymoon suite, dit is een vrij groot perceel met een aparte tent waar de keuken in is en een aparte tent met een twee persoons bed. eindelijk weer gezellig samen in een bed slapen! Ook is hier een bad aanwezig, dus eigenlijk super luxe voor maar een paar euro meer dan de 'gewone' accommodatie hier. Ook hier is weer alles aanwezig om een goede maaltijd te bereiden. Kalahari Tent Camp ligt maar 3 km van Mata-Mata af, dus ideaal om de boodschappen wat aan te vullen.
Na een goede lunch (natuurlijk zelf gemaakt) en heerlijk wat te hebben ontspannen op ons prachtige terras besluiten we rond 14.00 uur weer een stukje te gaan rijden. Gaan we linksom waar we nog niet zo vaak hebben gereden, of zullen we toch maar weer rechts gaan? We gaan rechts, en wat een goede keus! Na een paar kilometer zien we wat auto's stil staan en daar zitten ze dan 4 cheeta's. Ze hebben iets eerder een struisvogel gedood en zijn die nu heerlijk aan het oppeuzelen. We hebben front-row plaatsen en kunnen het schouwspel goed zien. Om beurten eten ze wat uit het karkas, maar aan hun buikjes te zien zitten ze eigenlijk al propvol. Hijgend ploffen ze dan ook vaak neer in het hoge gras aan de kant van de weg of in de schaduw van de auto's. De meeste mensen staan aan de andere kant als ons te kijken, en moeten wat verder rijden om op tijd de grens over te gaan, dus hoe later het wordt, hoe rustiger! Wij hebben geluk dat we maar een paar kilometer terug hoeven en al hebben ingecheckt bij onze accommodatie en kunnen dus tot het allerlaatst blijven. Wat een geweldige afsluiting van deze dag!
De volgende ochtend checken we zo vroeg mogelijk uit, en rijden meteen naar het stukje waar we gisteren de cheeta's achter hebben gelaten. We hopen natuurlijk nog een hyena of gier bij het karkas te zien, maar helaas, op een paar jakhalzen na is het rustig rond de crime-scene. Niet veel verder zien we een gigantische kudde giraffen, maar ook het gebruikelijke wild is weer voldoende aanwezig. De hele dag rijden we rond, en hebben nog een hoop, het luipaard te kunnen spotten. We zijn hem al een keer op een haar na misgelopen….
We zijn nog geen uurtje aan het rijden en we zien een auto stil staan, rustig rijden we er naartoe en speuren het landschap af, niks te zien. Het zal wel iemand zijn die hier zijn ontbijt aan het opeten is denken we en rijden langzaam verder. Dan zie ik iemand in de auto wild gebaren naar ons, dus toch maar terug. De Zuid-Afrikaanse vrouw verteld ons dat ze net een luipaard over de heuvel naar beneden hebben zien lopen, en dat hij nu onder de boom zit. We kunnen hem nu niet zien, maar besluiten natuurlijk te wachten. Weer komt er een auto voorbij, nu waarschuwen wij hun en niet veel later loopt er een prachtig luipaard recht op onze auto's af. Wat een geluk, en wat zijn we blij met deze mensen die ons op dit moois wezen! Met maar 3 auto's mogen we genieten van dit pracht beest!
Deze dag hebben we weer enorm veel gezien. Roofvogels die we nog niet eerder hadden gezien, struisvogels, springbokken en steenbokjes, giraffen, gnoes, een honingdas en natuurlijk met als hoogtepunt het luipaard.
Moe maar zeer voldaan rijden we naar onze laatste bestemming Urikaruus Wilderness Camp.
URIKARUUS WILDERNESS CAMP is weer een onbeschrijfelijke plaats midden in de natuur. Ook hier weer 4 cabins plus 1 voor de care-taker. De cabins staan op palen, zijn met groene golfplaten en hout opgetrokken en bestaan uit twee niveaus. Het onderste niveau is de keuken met terras. Het uitzicht is weer geweldig, dit keer met een redelijk grote waterhole die nu ook dichtbij is. Het bovenste niveau is het slaapgedeelte met douche. Vanuit de keuken kunnen we de waterhole mooi in de gaten houden en wanneer we een gnoe met rare sprongen weg zien sprinten, zien we niet veel later een cheetah oversteken. Lang blijven we nog wachten in de hoop dat hij nog terug komt, maar op een gegeven moment wordt het zo koud dat we alleen nog maar ons bed in willen duiken.
Afgelopen nachten is het al steeds iets kouder geworden, maar vandaag is het wel het toppunt. Met een dikke pyjama aan en drie dekens op elkaar, krijg ik het nog steeds niet echt warm in bed. Ook de ketel voor de douche krijgt het koude water niet echt verwarmd. (in geen een van de wilderness camps is een verwarming of andere warmtebron aanwezig)
's Ochtends opstaan en omkleden is dus bijna een straf. Snel doen we wat kleren aan, proppen onze kleding in de koffer en gaan in de auto zitten. We zetten de motor aan zodat we en kunnen warmen en wachten hier totdat de zon is opgekomen. Het blijkt 's ochtends -4 graden te zijn, brrrrrrrr zo kan het dus ook.
We rijden richting de grenspost Mata-Mata om Kgadagadi weer te verlaten, terug naar Namibie.
Kgadagadi Transfrontierpark is echt een geweldig avontuur voor ons geweest. Verwacht geen luxe, maar een real bush expreience!
Foto's
