Een droom komt uit..
Zuid Zambia
Zambia
Mama-afrika
Een droom komt uit..
Als ik mijn ogen open doe ben ik de weg kwijt. Het duurt een paar seconden voordat ik door heb dat ik niet in mijn eigen bed lig, maar onder de lakens van een bed in een hotelkamer in Malawi. Het is nog vroeg in de ochtend. De zon is al op en de vogels laten weten dat het de hoogste tijd is om in actie te komen.
We vertrekken vroeg in de ochtend richting South Luanga National Park in Zambia.
Onderweg zien we het echte Afrika. Het Afrikaanse leven komt al vroeg op gang. Overal lopen mensen. Kinderen zijn op weg naar school. Meisjes en jongens in uniformen wandelen met hun boeken en schriften in de hand naar school. Het schooluniform is te duur om steeds nieuw te kopen en gaat van familielid op familielid. Dat is goed te zien, want broeken zijn te groot, bloesjes tekort en knopen ontbreken. We zien vrouwen op weg naar de waterplaats, met op hun hoofd grote emmers of jerrycans. Mannen fietsen met enorme takkenbossen achterop voorbij. Iedereen is ergens naar op weg. Net als wij..
Onderweg worden we regelmatig nagezwaaid door kinderen en hun familie. De mensen hier in Malawi lijken erg vriendelijk, hun gezichten lachen, de sfeer voelt goed. We arriveren we bij de grens met Zambia. Het afhandelen van de grensformaliteiten verloopt op typisch Afrikaanse wijze. Er is geen haast, de ambtenaren doen op hun gemak het werk. In het kantoortje ligt een logboek, waarin we onze gegevens moeten noteren. Terwijl ik daar mee bezig ben heb ik sterk het gevoel dat er iemand naar me kijkt. Als ik opkijk staar in 2 zwarte spinnenogen. Het is een flinke tante! Om geen paniek te veroorzaken onder spinnenfreaks in het kleine, zweterige kantoorgebouwtje hou ik wijselijk mijn (meestal zo grote) mond. Met veel passie en kracht wordt er een stempel in ons paspoort gestempeld. Het teken dat we door mogen!
Als we de grens met Zambia gepasseerd zijn verandert het landschap. Het is hier groener en er staan een paar gigantische baobab bomem met een doorsnede van wel 4 meter! Plotseling is het over met de rust. W verlaten de geasfalteerde weg voor een onverharde stofweg vol kuilen en gaten. De chauffeur doet zijn best om alle hobbels en bobbels te ontwijken, maar de auto schud in z‘n schroeven en bouten. Alles piept, zucht en kraakt. En wij vliegen als een stel bingoballetjes in een bingomachine van onze stoelen door de lucht!. Voor de dames onder ons: een sport b.h. is hier zeker geen overbodige luxe!
Het zandpad voert direct door de binnenlanden van Zambia. Overal staan kleine dorpjes met huisjes van gedroogd gras en leem. De vrouwen dragen kleurige rokken en vegen met veel overgave de grond rond hun huisje schoon. De kinderen rennen in hun oude kapotte kleren richting onze auto en joelen. Ik voel me net de koningin in haar gouden koets, die wuift naar het volk!
We komen aan op camping Flatdogs. De camping ligt binnen het Nationale Park South Luanga en we kunnen hier regelmatig bezoek verwachten van olifanten, nijlpaarden, hyena’s enz. Laat maar komen!
Terwijl we zitten te eten lis een groepje olifanten de camping op komen lopen. Ze hebben direct in de gaten dat wij lekkere hapjes hebben en lopen richting onze auto. Snel ruimen we al het eten op en van een afstandje bekijken we de enorme beesten, terwijl ze langs onze tenten struinen, hun slurven over de grond bewegend, op zoek naar eten. Het is een gezinnetje. Terwijl moeder en kind op zoek zijn naar eten houdt de vader olifant ons nauwlettend in de gaten, driftig wapperend met z’n oren!
Later die middag vertrekken we voor de nachtgamedrive. De dieren laten niet lang op zich wachten. We komen oog in oog te staan met zebra’s, olifanten, een buffel, impala’s, giraffen, wrattenzwijntjes, enz. Ineens zien we in het hoge gras snel iets bewegen. Er liggen 2 prachtige leeuwen zonnen. We moeten even geduld hebben maar dan geeft één leeuw toch nog even een showtje weg door te gaan zitten als een beroemd fotomodel. Voor de foto kijkt hij nog even recht in de lens, staat dan op en loopt weg alsof hij wil zeggen “elke dag die paparazzi, ik heb mijn plicht weer gedaan”.
In de tussentijd is de lucht rood gekleurd en de zon verbergt zich langzaam tussen de bomen. Dan is het dan donker!. In het pikkendonker rijden we verder. Best wel spannend, want rijden door een wildpark in de donkere avond is niet geheel ongevaarlijk!. Een tijd lang zien we niet zoveel meer en als we de moed bijna hebben opgegeven komt over de radio het bericht dat er een luipaard is gezien! Wij wachten al 5 jaar op onze eerste “ontmoeting met dit dier. .
Daar ligt ze…midden op een grote zandvlakte. Ze is een echte schoonheid!
En ze heeft net een geslaagde jachtpoging ondernomen, want in haar bek heeft ze een volwassen impala. De impala ligt op haar rug en leeft nog. Ze trapt met haar achterpoten en doen verwoede pogingen om los te komen, maar het luipaard heeft haar bek stevig om de hals van de impala geklemd. Op deze manier klemt ze de luchtpijp van de impala af, zodat het dier zal stikken. Ook het luipaard moet al haar kracht gebruiken om de impala tegen de grond te houden. Ondertussen staan haar oren gespitst, ze luistert naar tekenen van hyena’s. Het is een fantastisch moment, wat een geluk dat we dit kunnen zien! Een droom komt uit.
Terug op de caming worden we tegengehouden door een bewaker. De olifanten zijn er weer en we worden naar onze tent begeleid. Nog tot ver in de avond worden we wakker gehouden door het geluid van olifanten en de roep van de hyena. Dit is Afrika!
Foto's
