We verblijven vlakbij het dorp Kibuye wat tegenwoordig Karongi heet. Het is donderdagmiddag. We horen steeds gegil van varkens en geloei van enkele koeien. Ik had van te voren al gelezen dat er op vrijdag een veemarkt plaatsvindt aan de rand van Lake Kivu. Ik wil er naar toe en vraag wat inlichtingen bij iemand van het kleinschalige hotel. Hij zei dat hij het niet zo veilig vond omdat de Congolezen die van de overkant van het meer vee komen kopen, niet betrouwbaar zijn. Toch nieuwsgierig loop ik via een geitenpaadje richting de plek waar de varkens verzameld worden. Ik kijk aan de rand toe. Ik wordt al snel aangesproken. Er is ook nieuwsgierigheid naar mij toe. Met wat beperkte Franse woorden begrijpen we elkaar enigszins. Samen met hem loop ik over het terrein. Mijn groet wordt telkens met een brede glimlach en knik beantwoord. Ik ga wat zitten en loop wat rond en geniet van deze plek. Varkens worden in het meer gewassen om aantrekkelijk te zijn voor kopers. Even later liggen ze toch weer in de modder. Maakte achteraf niet uit, want de volgende dag op de officiële marktdag werden ze in grote getale op houten schepen geladen op weg naar een onzekere toekomst aan de overkant van het meer.