Gorilla's op bezoek
Gorilla's op bezoek
Gorillabezoek (extraatje bij het boomhotel)
We hadden al heel wat gezien in Oeganda deze vakantie, maar het hoogtepunt moest nu komen. Een bezoek aan de berggorilla’s. We waren er al eens eerder geweest in 2002 en beschouwden dit als een van de hoogtepunten van onze reizen, zo niet het hoogtepunt.
Op 11 februari kwamen we aan in ons hotel, de Buhoma Lodge. Deze kleinschalige lodge ligt in het Bwindi National Park. Van de lodge is het maar een minuutje lopen naar de plek waar de trekkings starten. Maar dit is niet de enige reden waarom we deze lodge warm kunnen aanbevelen. Het is er namelijk prima vertoeven.
De Buhoma lodge heeft 8 luxe boomhutten. Je komt via trappen in je eigen boomhut met uitstekende bedden en prima sanitair. Het personeel van de lodge is zeer aardig en behulpzaam en het eten was voortreffelijk. Bij het eten werd bij iedere tafel een kacheltje gezet want het kan ’s avonds flink afkoelen. Je zit tenslotte hoog, want het heten niet voor niets berggorilla’s.
Vanaf het zitje op je balkon van je boomhut kijk je uit over Bwindi. Bwindi is een bergregenwoud en er leven ongeveer 350 berggorilla’s. Dit is de helft van de wereldpopulatie. Op dit moment zijn er 4 gorillafamilies die bezocht mogen worden door toeristen. Per dag mogen maximaal 6 personen, maximaal een uur naar een familie. Hiervoor is een permit nodig van $ 500,- (prijs feb. 2009).
Terwijl wij na aankomst in de lodge een beetje bij zaten te komen op ons balkon hoorden we beneden ons veel opwinding. De oorzaak van deze opwinding was de komst van een familie gorilla’s. Het liep al tegen de avond en deze familie zocht een slaapplekje. Niet in ons hotel, maar precies er tegenover. Gewapend met onze camera’s stormden we naar beneden naar de weg. Sommige gorilla’s zaten maar een paar meter van de weg af. Fantastisch. Wat een extraatje en dat zonder dure permit.
Helaas vonden de parkwachters het nodig om het feestje iets minder leuk te maken. We mochten niet fotograferen, anders zouden ze de camera in beslag nemen. Dat we in het park waren, we toch een permit hadden, wat we ook aanvoerden, het mocht niet baten. Maar ook deze dienstkloppers konden toch niet voorkomen dat het een fantastische ervaring was. Zien, beleven en meemaken is toch nog belangrijker dan de plaatjes.
Gelukkig gingen de parkwachters tegen donker weg. Ze moesten vast op tijd thuis zijn voor het avondeten. Daarna heb ik toch maar de gok genomen en ondanks het afnemende licht een aantal foto’s genomen. We zijn gebleven tot het echt donker werd. Een prachtig gezicht om de jongen te zien spelen en de gorilla’s hun nesten te zien maken.
Na, zoals al gezegd een fantastische maaltijd en een goede, maar korte, nachtrust zijn we de volgende morgen bij het eerste ochtendlicht opgestaan. We hoopten de gorilla’s wakker te zien worden. De gorilla’s waren echter net zo vroeg als wij en staken al heel vroeg de weg over. Daarna klommen ze de heuvel/ berg naast onze boomhut op. Vanaf ons balkon konden we ze zien gaan in het nog bijna donker. Ze maakten bijna geen geluid en verdwenen in het dichte struikgewas.
Ook wij waren er stil van en dan moest onze echte trekking nog beginnen.