Queen Elisabeth NP is verdeeld in een noordelijk deel en een zuidelijk deel. Er is een verbindingsweg die dwars door het park loopt en in 2004 deden we er een lange dag over om een relatief korte afstand af te leggen op een weg vol blubber en kuilen. In 2014 was er gravel aangebracht en was het theoretisch mogelijk om de weg binnen een paar uurtjes te rijden - zei het dat we veel wild onderweg tegenkwamen. Locals rijden hier overigens op hun fietsen vol bananen langs leeuwen die in de bosjes liggen te loeren. Over het algemeen laten de leeuwen zich afschrikken als er een steen in hun richting wordt gegooid (naar zeggen van de locals). Het noorden van Queen Elisabeth NP kenmerkt zich door vulkaankraters, het Kazinga kanaal en prachtige uitzichten op de witte toppen van het Rwenzori gebergte. Het zuidelijk deel (Ishasha) heeft eindeloze vlaktes en boomklimmende leeuwen. Terwijl we op zoek waren naar de leeuwen in de bomen, spotten we deze Ugandese Kobs tussen het hoge gras.
Ishasha grenst aan Congo en is slechts van het buurland gescheiden door een smalle rivier. Het wild kan dus gemakkelijk naar het buurland. Vervelend is wel dat er veel gestroopt wordt in Congo. Wij sliepen op een camping aan deze rivier en hoorden zelfs 's nachts geweerschoten aan de andere zijde. Uganda zet zelf veel in om wildlife te beschermen - zeker nadat de wildstanden een tijdlang laag zijn geweest na de beruchte periode dat Idi Amin met de scepter zwaaide. Er zijn maar weinig toeristen die zelf in de wildparken rijden - wat maakt dat je grote delen van het park helemaal voor jezelf hebt!