Bij het opstaan moeten we eerst even het zand van de slaapzak afschudden en even later onze haren goed door borstelen en de tanden een keer extra poetsen om al het zand weg te spoelen. Het heeft vannacht hard gewaaid en onze tent in helaas niet helemaal zanddicht.
Nog voor zonsopgang vertrekken we naar Dune 45, de bekendste zandduin van de Sossusvlei en hier zien we de zon opkomen die de zandduinen de mooie rode gloed geeft.
Daarna rijden we wat verder de vallei in wandelen daar een paar uur rond. Op sommige stukken hebben we nauwelijks zicht en is alles grijs en grauw gekleurd. We voelen ons soms net twee overlevenden in een gebied dat door een natuurramp is getroffen en zien niets anders dan dode en verdorde takken en struikjes. Onze voetstappen in het zand zijn na een minuut al verdwenen.
Op andere plaatsen is de lucht net iets helderder en zien we nog iets van de spectaculaire mooie natuur en kleuren de duinen nog mooi geel/rood.