Dubbel pech, maar toch geluk…
Skeleton Coast
Namibië
WKerkhof
Dubbel pech, maar toch geluk…
Met een Toyota Dubbel Cab 4x4 trekken we dit keer door Namibië. Omdat we niet overal kunnen tanken en aardig wat accommodaties hebben waar een 4x4 erg van pas komt kiezen we voor deze auto met dubbele benzinetank, die werkelijk alle wegen aan kan.
Nu we toch zo’n monster van een auto hebben besluiten om vanuit Grootberg Lodge via de C39 de C34 te volgen, wat inhoud, een deel van de Skeleton Coast te rijden naar Swakopmund!
Bij het laatste dorpje wat wat we op de kaart zien voordat we deze prachtig weg gaan rijden tanken we de auto nog een keer vol. En bij Torrabaai kopen we een permit kom deze weg te mogen rijden (je mag hier niet later dan 14.00 uur arriveren, aangezien het bijna onmogelijk is deze weg af te leggen en op tijd het park uit te zijn) In het kleine kantoortje vullen we al onze gegevens in. Wat ons opvalt is dat er deze dag nog 1 persoon meer zijn gegevens heeft achter gelaten en op weg is naar Swakopmund… Erg veel verkeer zullen we niet tegen komen onderweg…
Deze weg laat Namibie zich weer van zijn wilde en eenzame kant zien. Hoewel de weg goed te doen is (het is een door autobanden aangewalste zoutweg) waait het erg hard en liggen er veel stenen en zand op het wegdek. Rijden is niet heel makkelijk omdat het erg hard waait en het opstuivende zand, het zicht flink belemmerd.
Na nog geen 100 kilometer is een steentje wat recht overeind staat de oorzaak van een kapotte band. Dat kan natuurlijk altijd gebeuren, maar is op deze plaats met de straffe wind redelijk ongelukkig te noemen.
De mannen duiken onder de auto, de krik wordt voor de zekerheid op een platte steen gezet en de kapotte band is er in een mum van tijd af. Het was even puzzelen hoe de reserveband onder de auto vandaan moest komen, maar ook dat lukte al snel en het nieuwe wiel zit al snel onder de auto. Even goed aandraaien en we zijn weer helemaal klaar om deze prachtige weg verder te vervolgen. Ik was best trots op onze mannen aangezien ze nog nooit een band hadden verwisseld, en het nu in relatief korte tijd hadden geklaard! Ook was ik erg blij dat we weer veilig in onze warme auto konden stappen, want ondertussen waren we allemaal gezandstraald….
Onderweg zien we veel sporen richting zee lopen, waar zich goede hengelplekjes bevinden. We wilde graag naar Winston, om een van de overgebleven scheepswrakken te bekijken, maar helaas na we komen al snel bijna vast te zitten en besluiten we het er verder niet op te wagen, aangezien we te weinig ervaring hebben en de kans niet erg groot is dat iemand ons hier de komende dagen gaat vinden… Wel stoppen we bij een verlaten boorplatform wat langzaam door de woestijn opgeslokt wordt. Een heel bijzondere, bijna spookachtige aanblik.
Ongeveer 20 kilometer voor Cape Cross gaat ons benzine lampje branden, maar beide tanken kunnen onmogelijk leeg zijn. Toch besluiten we richting Cape Cross Lodge te rijden. Dan kunnen we daar even wat eten en bellen naar de verhuur maatschappiij hoe het werkt met het overzetten van de ene tank naar de andere.
We lunchen heerlijke en onze verhuurmaatschappij verteld ons dat die overgang automatisch zal gaan, dus geen zorgen!
Met een volle buik en een goed gevoel rijden nog even langs de zeehonden colonie en daarna vervolgen we onze reis richting Swakopmund. Hoewel dat lichtje toch wel irritant blijft branden…. Dan stotterd de auto wat en staan we stil. Dat zal er wel bij horen denken we, we starten de motor weer, en komen hortend en stotend weer op gang maar we rijden weer! Gelukkig goed gelukt, denken we…. Totdat we na 100 meter weer stil staan, en nu is er echt geen beweging meer in te krijgen! Met vier benauwde gezichtjes zitten we stil in onze super auto… Mobiel bereik is er helemaal niet, heel af en toe krijgen we een beltoon, maar die valt iedere keer ook weer snel weg.
Omdat we voorbij het drukker bezochte Cape Cross zijn, hopen we dat er iemand langs komt om ons te helpen.
Na ongeveer een kwartier komt er in de verte een auto ons tegemoet, we springen uit de auto, zwaaien en manen tot stoppen, maar deze auto rijd gewoon kei hard door…
Niet heel veel later hebben we geluk twee Zuid-Afrikaanse mannen stoppen. Wij vertellen het hele verhaal, van de dubbele tank die we hebben, de benzine toch op is en het feit dat we niemand kunnen bellen omdat we geen bereik hebben. De mannen zoeken rond onze auto naar een knopje of iets anders om de tweede tank in werking te stellen, maar kunnen geen knopje vinden, nog een dubbele tank!
Henties Bay ligt op een half uur rijden en deze behulpzame mannen beloven daar een garage op te zoeken en iemand naar ons toe te sturen!
Na even te hebben gewacht staat er tot onze opluchting een mannetje met sleepwagen voor onze neus. Ook hij zoekt naar een tweede bezine tank maar kan niks vinden. We worden op sleeptouw genomen en naar Henties Bay gebracht waar we de auto weer vol kunnen tanken.
Wat blijkt, hebben ze ons bij het verhuurbedrijf verkeerd ingelicht en zit er onder onze auto maar 1 benzine tank in plaats van een dubbele…. Ook is, door de sterke tegenwind de benzine erdoorheen gevolgen, de auto heeft 1 op 6 gereden…
Gelukkig kunnen we weer verder en zijn we, zonder in de auto te hoeven overnachten met vier perosonen, wat snoep, koek en water, toch veilig aangekomen in Swakopmund.
De auto wordt nog eens nagekeken en ook zij kunnen geen tweede benzine tank vinden… Oprechte excuses worden aangeboden en een andere 4x4 auto. Nu een Nissan, met als extraatje een nieuw reserve wiel!
Al met al is het gelukkig allemaal toch goed afgelopen!
Foto's
