Bevalling pelsrob - Cape Cross
Skeleton Coast
Namibië
Hbplaatjes
Bevalling pelsrob - Cape Cross
Na twee rustige dagen in Swakopmund gingen we op weg naar Damaraland. Onze eerste stop zou Cape Cross zijn. Daarna nog iets noordelijker via de Gravel Plains en de Brandberg naar Uis. Vanuit Uis richting Khorixas naar onze accommodatie “Mowani” in Damaraland. Deze lodge ligt niet ver van Twijfelfontein en het versteende woud.
Na een vroeg ontbijt gingen we op weg naar Cape Cross. We hadden alles bij elkaar een behoorlijke rit voor de boeg en wilden op tijd in Cape Cross zijn. Het park gaat om 10 uur open en we hoopten dat het dan nog rustig zou zijn. De ongeveer 125 kilometer rijden langs de kust ging voorspoedig. We waren er voor tienen. Het was inderdaad nog heerlijk rustig. Samen met een ander stel waren we (nog) de enige bezoekers.
Toen we richting de pelsrobben liepen nam het lawaai, maar vooral ook de stank toe. Wat een herrie en wat een rotte vislucht. Op het terrein staat een laag stenen muurtje waar je als bezoeker achter moet blijven. Achter dat muurtje weet je echter niet wat je ziet. Duizenden en nog eens duizenden pelsrobben. Mannetjes, vrouwtjes en ook veel jongen. Alles ligt heel dicht op elkaar en gaat tegen elkaar tekeer. De mannetjes maken veel stampei vanwege hun territorium. De vrouwtjes proberen hun jongen zo goed en kwaad als het gaat te beschermen. Hierbij nemen ze geregeld de jongen in hun bek, die dan weer tekeer gaan als magere speenvarkens.
We waren er op 23 november en hadden daardoor het geluk dat we midden in de geboortetijd van de pelsrobben zaten. De meeste jongen worden geboren tussen half november en half december. Deze tijd betekent ook de hoogtijdagen voor de jakhalzen en de meeuwen. Overal liggen nageboorten en de beide soorten doen zich hier te goed aan. Ook jongen die hun moeder kwijt zijn kunnen te prooi vallen aan jakhalzen. Dit hebben we niet gezien. Daarnaast komen hier ook bruine hyena’s voor, die het op de jongen voorzien hebben. Die lieten zich helaas deze dag niet zien.
Ik was wat foto’s aan het schieten. Opeens komt er een jakhals vlak langs mij lopen. Deze, overigens gemerkte, jakhals had geen enkele angst om dicht in de buurt te komen. Waarschijnlijk kwam hij kijken of we iets te eten voor hem hadden.
Terwijl we rustig achter het muurtje zaten begon één van de vrouwtjes voor ons vreemde bewegingen te maken. Ze trok zich krom en draaide alle kanten op. We zaten op een meter of drie/ vier naar een bevalling te kijken. We zaten eerste rang. De moeder had steeds ergere weeën en de kleine werd steeds meer zichtbaar. Na ongeveer 30 minuten werd de kleine geboren. Veel bloed en een wat klaaglijk gemekker volgden. Daarna begon de moeder het jong schoon te maken en kwamen er wat buurvrouwen bij haar kijken.
Na deze mooi en bijzondere gebeurtenis werd het tijd om onze rit te vervolgen naar Damaraland. Misschien zouden we met de woestijnolifanten en met de nog zeldzamere zwarte neushoorns weer geluk hebben. Je weet maar nooit.
PS. De bijgevoegde foto’s zijn scans.
Foto's
