Self Drive. Eerste kennismaking met Mozambique
Mozambique
Afrika
MaaikeAart
Self Drive. Eerste kennismaking met Mozambique
We vertrekken vroeg vanuit ons paradijselijk tenten kamp Machampane in Limpopo National Park. Hier zaten we midden in de wildernis ver weg van de bewoonde wereld. Geen tv, geen internet, geen telefoon, alleen de overweldigende rust om ons heen.
Na ruim een uur rijden door het nationale park over redelijke gravelwegen komen we eindelijk de eerste mensen tegen. Zij leven hier nog onder behoorlijk primitieve omstandigheden. Nederzettingen bestaan uit een aantal kleine ronde hutjes, het land wordt geploegd met een rund en overal lopen kleine kuddes met dieren. Het landschap in Mozambique is hier hetzelfde als in Zuid Afrika, maar het leven is hier compleet anders.
Bij de uitgang van het park is een enorme dam, waar op dit moment verder aan gewerkt wordt door Chinezen. In het dorpje Massinger pinnen we onze eerste Mozambikaanse Meticals. Na dit dorpje zien we veel leven langs de weg. De mensen zitten vaak voor hun hut of lopen langs de weg om bijvoorbeeld water te halen. Dat laatste is vooral een zaak van vrouwen en kinderen. De jerrycans met water worden gedragen op hoofden of op kruiwagens. De vrouwen die we zien hebben praktisch altijd iets op hun hoofd. Is het geen water, dan is het wel een bos hout of iets anders. De kinderen zijn vaak druk met het vee. We hebben niet het idee dat hier in het binnenland van Mozambique veel kinderen naar school gaan.
In het dorpje Chotke waar we doorheen rijden is het een drukte van belang. Een lange straat met aan één kant volop bedrijvigheid op een langgerekte markt. Hier is alles te koop, zelfs zonnepanelen.
Na Chotke is de weg erbarmelijk slecht. We slalommen tussen de enorme putten in de weg. Op sommige plekken is het meer put dat asfalt. De auto krijgt het zwaar te verduren, want er zijn zoveel gaten, dat ze vaak niet te vermijden zijn. Na een kilometer of twintig tergend langzaam te hebben gereden zien we wegwerkzaamheden. Ze zijn druk bezig om de weg weer een beetje berijdbaar te maken. En daar slagen ze goed in, want daarna is de weg een verademing en kunnen we weer wat opschieten. Er is overal leven. Niet alleen auto's maken gebruik van de weg, ook lopende en fietsende mensen en vee. In dorpjes komt alles bij elkaar en is het een drukte van belang. Hier worden boodschappen gedaan op geimproviseerde marktjes, hier ontmoet men elkaar, hier wordt gehandeld.
Rond één uur draaien we de snelweg EN1 op. In Xia Xia stoppen we voor de lunch in een pousada. Xia Xia is een druk en groot. Het duurt even voordat we eruit zijn. Geweldig om langs zoveel chaotische bedrijvigheid te rijden. Op de snelweg houden we ons keurig aan de snelheid, omdat de politie in Mozambique gek is op te hard rijdende toeristen. We zien vandaag één controle, net buiten een dorpje waar we 60 mogen, voor het bord dat aangeeft dat we harder mogen (100 of 120 km/u). We moeten dus oppassen als we een dorpje gepasseerd zijn niet het gaspedaal in te trappen voordat we het bord 100 of 120 zien.
Onze eerste kennismaking met het leven in Mozambique geeft ons een dubbel gevoel. Het is fantastisch om hier zelf rond te rijden in een huurauto, maar het contrast tussen Zuid Afrika en vooral ons is groot. Het doet ons beseffen hoe bevoorrecht we zijn om hier uit vrije wil rond te reizen en kennis te nemen van de Mozambikaanse cultuur. Het verrijkt ons leven en hopelijk verrijken wij Mozambique. Dat laatste vooral letterlijk.
Foto's
