Bazaruto archipel
Bazaruto archipel
Vandaag dus snorkelen!
Na het ontbijt komt er een auto aanrijden met snorkel spullen en de snorkelgids(?). We hijsen ons allemaal in een wetsuit. Hierna lopen we naar de boot. Het wordt laag water, dus het is wel even een stukje wadlopen, maar dat hebben we er graag voor over. De koelbox met lunch en de nodige flessen water worden door kinderen uit het dorp gedragen. De boot is een soort speedboot. We krijgen eerst uitleg over het programma en de “gids” verteld dat hij een onderwater camera heeft en dat hij de hele tijd foto’s gaat maken en dat je de foto cd kan kopen aan het einde van de dag.
De tocht is fantastisch, wat een schitterend turkoois water met af en toe een spierwit eilandje (zandplaat). We stuiven er echt over. Ons einddoel van deze boottocht is Bazaruto eiland, een van de eilanden van de Bazaruto archipel. Veelal onbewoond, er zijn overnachtingsplekken, maar dan moet je wel in de buidel tasten.
We gaan aan land en hier blijven er een aantal achter. Er is hier op een heuvel een soort afdak gemaakt waar ze onder kunnen zitten, met onze lunch box! Wij varen een stukje terug en gaan daar het water in. Een fantastische snorkel plek, alle kleuren en soorten vissen en het water is zo helder. Genieten hier. Ik heb al op heel veel plekken gesnorkeld, maar deze plek is echt een topper. Helaas, we moeten het water ook weer eens uit en varen naar de andere toe. Lunch tijd. Het eiland bestaat uit duinen, met daarachter een stuk regenwoud. Ik geloof het wel en ga liever een stuk langs het water wandelen.
Op de terug weg proberen we dolfijnen te spotten, maar hebben hierin geen geluk.
Terug bij de haven is het water nog meer gezakt, dus dat is even een lekkere wandeling. Ik denk dat het water zeker 1 kilometer is terug gelopen! Vol verhalen komen we terug in het kamp. Na een snelle douche loop ik weer richting de schelpen wriksters. Iemand van de groep heeft echter een tas vol voetbal spullen mee; ballen, shirtjes, oefenhemdjes, keeper handschoenen, fluitjes etc. Hij gaat hier voetballen met een groep en daarna mogen ze dan de bal houden. Dus iedereen verzamelen. Iemand van de groep wil er ook naar toe, maar….. knap, dat was de achillespees. Dus die werd letterlijk afgevoerd, terug naar ons kamp. De wedstrijd gaat natuurlijk gewoon door. De jeugd is heel actief en sportief en genieten duidelijk. Aan het einde mag een van de grote jongens de bal houden, met de afspraak dat de andere hem daar mogen lenen!
De achillespees patiënt is er slecht aan toe. Hij heeft het eerder gehad en weet wat het is. Er is contact geweest met de verzekering; hij moet terug naar Johannesburg, daar foto’s laten maken, die mailen naar de verzekering en dan wordt besloten of hij terug mag vliegen! Dus er is heel wat te regelen voor de volgende dag. Gelukkig is er een vliegveldje in de buurt.
De patiënt zijn partner en B. blijven achter en de bedoeling is dat ze vandaag vliegen en dat de gids ons later op de dag volgt.. Wij vertrekken met de truck naar onze volgende stop; Gorongosa NP.