Trip naar Marokko - deel 17.3
Zuid Sahara en oases
Marokko
Flexmaister
Trip naar Marokko - deel 17.3
We komen steeds dichter bij de woestijn en dit is al te zien aan het veranderende landschap. Dit wordt steeds droger, kaler en leger en we zien steeds meer cactussen, kamelen, dromedarissen, schorpioenen, slangen en Touaregs (het Sahara, bedoeïenen, nomadenvolk). Een ideaal gebied om een rally te houden. Zo dachten ook een stel Fransen in 1979 en zodoende wordt er nu ieder jaar hier een deel van de Parijs-Dakar (nu gestart in Lissabon) gereden. Trouwe fans zoals wij, (normaal geen tv kijkers maar tijdens de Dakar aan de buis gekluisterd) konden niet wachten om dit evenement aan den lijve te ondervinden en het plan was dan ook om het bivak op Tan Tan “Airport” (lees vlakte met verkeerstoren) binnen te dringen en al kwijlend te kijken hoe de echte mannen zich onderscheiden van de midlifecrisisclubs door mee te doen aan de zwaarste rally ter wereld.
We hadden verwacht op een soort enorme 4x4 meeting terecht te komen, vol met brute woestijnmonsters en shagrokende mannen met stoere verhalen. Echter bij aankomst op het vliegveld bleek niet alleen de midlifecrisisclub te zijn gearriveerd maar ook veel, heel veel Duitse, Franse en zelfs Nederlandse bejaarden in hun enorme witte plastic campers met badkamer en schotelantenne zodat de voorbijrazende rally op de tv te volgen was zonder naar buiten te hoeven.
Omdat we ineens 1000 bejaarde buren hadden, konden we er niet aan ontkomen om in gesprek te raken met deze typische mensen. Wat blijkt: de meesten hebben echt geen idee waar ze zitten. Als je ze een kaart voorhoudt kunnen ze niet eens aanwijzen in welke plaats ze zitten, ze klagen over hoe kaal het hier is (gek hè? Je bent in de Sahara) “Nou die dorpjes dè wa ammel nog wel leuk mâr hier in het zuden van “Merokko” is werkelijk helemaal niks hè? ’n Dorre bende ist!”
Gelukkig stak er een zandstorm op en gingen alle bejaarden schuilen (en poetsen) in hun inmiddels door het stof niet meer witte paleisjes. Daardoor hadden wij als enige jongeren hier de hele rally voor ons zelf! Als kleine jochies liepen we kwijlend en loensend van al het moois door het bivak waar druk gesleuteld werd en de rijders dikke lagen stof uit hun kleren aan het kloppen waren. Daar liep ook Allard Kalff van RTL 7 met zijn cameradude om de Nederlandse successen te interviewen. Dit betrof alleen het vrachtwagenklassement, waarin de Hollanders elk jaar vooraan rijden, in gevecht met de Russen. Onze vaderlandsliefde werd weer heel even opgelaaid met het nieuws dat posities 1, 2 en 5 in handen waren van onze landgenoten! Holadiee!
De russen hadden het nooit echt makkelijk op de Dakar. Niet dat ze slecht reden, want hun Kamaz vrachtwagens gestookt op aardappelschillen en plutonium rijden meestal wel in de top 3, maar dit jaar hadden ze het wel heel zwaar. Voor het commerciële circus rondom deze rally zijn de russen maar een stelletje boeren pummels die toevallig altijd voorin rijden. Het was zelfs zo erg met ze gesteld dat helemaal niemand ze wilde filmen of interviewen en ze in het donkerste hoekje van het bivak waren weggestopt. Om nog enige vorm van media aandacht te krijgen was Ivan met zijn 16mm zwartwit camera zonder geluid ingehuurd om voor de Russische tv verslag te doen wat waarschijnlijk vanwege het ontwikkelen van de film anno Fevruari 2010ski quasi live te zien zal zijn op RTLski Nietsjewozj.
Maar de max was toch wel dat we toevallig met de videocamera aan het rondzwaaien waren bij team Hummer op het moment dat onze zuiderbuur, ex Clouseau zanger und jetzt Rallyschmutzpilot, Koen Wauters verhaal kwam halen en bijna op de vuist ging met Robbie Gordon. Koentje was namelijk op asociale wijze van de piste gebeukt door de groter dan Duitse Amerikaan en kwam nu even duidelijk maken dat zeker de Amerikanen niet moeten denken dat ze een Vlaamse topartiest aan de kant kunnen zetten. Zeg het ze Koen! Putain!
Hierbij de beelden:
Geiten 50
ٷٸڳٺشغقك ڇڝڸټٿھۓ
Wat het ook mag betekenen...
Foto's
