Kerstfeest in Marokko

Door: Mireille

Geplaatst op Dec 24, 2008

Kerst in Rabat

Het eerste bericht uit Marokko. Na een paar dagen prachtig weer is het nu fris en koel. Vanavond vieren we kerstavond in het huis van Petra; Ouatief, haar kokkin staat nu een heerlijk Marokkaans driegangen diner te maken. Trouwens lekkere dingen maakt ze wel, tajine met exotische kruiden en vanochtend kwamen er Marokkaanse gebakjes…..Oh oh….!

Morgen ochtend vertrekken we naar Marrakech om op 2e kerstdag weer verder te gaan door het besneeuwde Atlas gebergte richting oude kashba dorpen, door kloven en valleien om uiteindelijk in de woestijn te komen bij Erfoud. Gisteren hebben we uitgebreid de landkaart op tafel gespreid om mogelijke routes, dorpen en overnachtingplaatsen te bestuderen, met reisboeken en tips van verschillende mensen lijkt het nu nog allemaal avontuur, sprookjes, en, ‘terug in de tijd’ plekken. Wat het is geworden lezen jullie over een tijdje weer.

Schiphol was weer volledig opgetuigd in kerstsferen. Voor ons ging alle voorspoedig, behalve voor een Afrikaanse dame waarbij haar kunstige haardracht een nep-knotje iedere keer alarmeerde bij de beveiligingscontrole. Of het knotje even afgedaan kon worden…..nee dus, want dan zou het vernuftige kapsel uit elkaar zakken. Uiteindelijk met blauwe plastic handschoenen werd het knotje diep betast en mocht de Afrikaanse dame weer op pad, helaas, nu wel met een verfomfaaid kapsel, de ziel.

In Rabat tot onze grote verbazing een heel klein vliegveld, in no-time hadden we onze bagage en konden we Petra begroeten. Buiten was de avondlucht nog zwoel voor een winters Marokko, de palmen en eucalyptus bomen vielen gelijk op, evenals de brede wegen waar keurig in je eigen rijbaan rijden meer op de kermis botsautootjes attractie leek met veel politieagenten langs de wegen, wat doen ze dan….

Een van de eerste dagen zijn we naar de ‘Chellah’ gegaan, een oud zandkleurige ommuurd ‘park’. Eigenlijk deels een necropool, met ruines van een moskee, een religieus instituut en Romeinse zuilen liggen/staan er nog. Het meest opvallend is het enorme ‘geklepper’ wat je om je heen hoort, al heel snel valt het op dat er bijzonder veel ooievaars deze ruïne stad tot thuis hebben gemaakt. De ooievaars hebben in de bomen, boven op de ruïne muren op de graftombes hun nesten gemaakt, zelfs boven op de rijkelijk versierde minaret is het ‘vechten’ om je ooievaars plaatsje! Ik weet niet hoe het liefdesleven seizoen van ooievaars er uit ziet, dat het nu aan de gang was overduidelijk ‘KLEPPER DE KLEPPER’!

De koningsstad Fes hebben we ook al bezocht! Prachtig! Alsof je terugstapt in de middeleeuwen. Genietend hebben we uren rondgelopen met een prima engels sprekende gids, wel zo makkelijk dat engels en je wordt eenvoudig door het doolhof geleid. De dikke muren, oude houten deuren, soeks en natuurlijk de vol beladen ezels die je plotseling voor je neus hebt of nog erger ineens de snuit in je rug. De gevels van de moskeeën de vele oude fonteinen zijn prachtig versierd met kunstig pleisterwerk en de bekende zellij tegel / mozaïek. Oude ambachten zijn op ‘straat’ en in kleine winkeltjes te bewonderen. Bij sommige hebben wij Nederlanders terecht de uitdrukking ‘Monnikenwerk’, jeminee dat je 4 maanden met een handgemaakte djellaba (een gewaad voor mannen) bezig bent en het versierde brokaat wordt eveneens door iemand anders handgemaakt. In het doolhof zijn kleine paleisjes te vinden, prachtige familiehuizen, oude karavanserai en natuurlijk theologische instituten en diverse moskeen omdat Fes een belangrijke spiritueel en intellectueel centrum was en nog is want de islamitische universiteit is vandaag de dag nog in Fes. Een talisman huis bezocht, nu een antiquair, waar diverse talismans verwerkt worden in gebruiksvoorwerpen als kisten, ornamenten en meubels; wisten jullie dat kamelenbot bescherming biedt voor je huis?! Euuu, geen opdrachten om kamelenbotjes mee te nemen naar Nederland! Natuurlijk konden we niet vertrekken voordat de leerlooierijen bezocht waren! Op een dakterras van een leerwinkel (ja slim!) konden we de eeuwen oude kuipen met verf van natuurlijke pigmenten, brouwsels voor huidbewerking (o.a. van duivenpoep en koeien urine) en spoel tanks bewonderen. De geur komt je al te tegemoet. De leerbewerkers staan soms tot hun kruis diep in de kuipen om de huiden te bewerken. Het zware werk, de bedrijvigheid en in onze ogen absoluut niet arbo-verantwoord waren wel heel bijzonder om te zien, schilderachtig en fotogeniek. De gelooide huiden hangen overal te drogen naast de kuipen en op platdaken. Om tot slot op de rug van een ezel gestapeld te worden die ze weer naar de volgende plek brengt. Fes een plek waar ik zeker nog eens heen wil!

Rabat zelf heeft ook nog de nodige bezienswaardigheden. Eerst naar de oude ‘Kasbah de Oudaias’, het oudste gedeelte van de stad wat van origine ‘Ribat’ hete. De steegjes deden me meer aan Griekenland doen denken, witgekalkt met fluorescerend lichtblauwe muren, blauw houtwerk en bloempotten. De kasbah is omgeven door een dikke muur met kantelen en kanonnen. Van de vestingmuur is er een mooi uitzicht over de zee de rivier die Rabat scheidt van Salé. Via een plein waar vroeger (Europees) slaven verhandeld werden, loop je door smalle steegjes naar de Rue de Consuls met zijn mooie dak van glas en gietijzer. Dit laatste gedeelte werd bewoond door buitenlandse consulaten nu zijn deze ‘Fonduks’(huizen) vooral werkplaatsen. De soeks in de medina zijn druk, zelfs een winkeltje helemaal vol kippen en een voorin de kippen-onthoofdings-trechter…. én wie weet voor mijn vertrek zal ik nog echt paar babouche (slippers) in knal geel of oogverblindend roze scoren want die zijn er veelvuldig in gave kleuren!! Het mausoleum van Mohamed V en Hassan de II kun je natuurlijk ook niet overslaan. De erewacht heeft nu hun zomer witte uniform ingewisseld voor een rood uniform. Eerbiedig…..nou neuh… lonken naar leuke toeristen, uitgezakt hangend in het zadel van het paard of om het hoekje even snel een peukje roken en onder de pet krabben. Eigenlijk wel komisch! Wél erg de moeite waard om te bezoeken. Op hetzelfde terrein de Hassan toren, wat ooit een prestigieus bouwwerk zou worden met de allergrootste moskee is helaas nooit afgekomen en een aardbeving heeft het verval nog eens bespoedigd. Nu een groot plein met veel zuilen en op het einde de halve minaret. Ondanks het ‘verval’ een fotogenieke plek en een plek om heerlijk in de zon te zitten en mensen te bekijken, vooral de vele Marokkaanse toeristen die er ook komen een bijzondere kapriolen uithalen om ‘leuk’ op de foto te komen met, op of langs een zuil!

En onder het motto doe iets raars op reis, zijn Olga en ik gisteren naar een heuse beauty salon geweest en zijn de gezichten weer 10 jaar jonger en de tenen jubelen weer blij in de schoenen – klaar voor mijn roze babouches ;-)

Lieve mensen ik ga er mee op houden en gezellig met Olga en Petra aan de kerst beginnen.
Tot de volgende keer.