Trip naar Marokko - deel 15.1
Mediterranee
Marokko
Flexmaister
Trip naar Marokko - deel 15.1
We hebben goed nieuws, beter nieuws en slecht nieuws.
1. goed: We zijn in Marokko en ze hebben hier internet dus het reisverslag gaat, ondanks dat we echt even een week nodig hadden om te acclimatiseren, gewoon door.
2. beter: We hebben de VADHZ Award gewonnen! Zowel de publieksprijs als de juryprijs vielen in onze handen. Hiervoor willen we iedereen die gestemd heeft ff bedanken, ook al was het alleen onze grootste fan Jeroen… (www.protestboarder.nl) We krijgen een jaar lang gratis bioscoopbezoek en als klap op de vuurpijl mogen we langskomen op het mediapark om toekomstige vervolgopdrachten voor reportages veilig te stellen.
3. slecht: Zout water is de pest voor de bus, het gevolg is een enorme roestontwikkeling, dus wie zich geroepen voelt kan geld storten op het rampenfonds, giro 555. Dit geld zal alleen gebruikt worden om de blauwe HY weer in onberispelijke staat terug te brengen.
Nog geen 10 dagen geleden waren we op de vlucht voor de Algarve in al zijn toeristische afschuwelijkheid. We zijn keihard doorgereden, in de hoop om in zuid Spanje nog iets interessants te vinden. Zelfs het beroemde Sevilla waar Stefan zoveel over had gehoord was te saai voor woorden en pas na een rit door een nog saaier landschap kwamen we in Cadiz (wat dan weer wel een vette plaats was). Dankzij het feest voor Maria’s onbevlekte ontvangenis (gadver) konden we in deze voormalige piraten crib gratis parkeren en daar maakten we dan ook dankbaar gebruik van. Misschien ken je het wel dat je door een stadje loopt en er hangt zo’n sfeertje waardoor je het meteen naar je zin hebt… nou Cadiz is zo’n plaatsje: een mooie stad met een gemoedelijke sfeer van zuid Europese passie, versterkt met palmbomen op elk pleintje.
Langs de kust en vele vreselijke costa plaatsjes reden we door naar Tarifa waar de middellandse zee begint en het altijd waait! Vanwege onze haast om hier te komen waren de voedselvoorraden zwaar geslonken en ons dieet bestond voornamelijk nog uit mariakaakjes (waardoor we bijna een verstopping opliepen) Om dit probleem op te lossen, vonden we dat we de Lidl maar eens leeg moesten kopen (we hebben zelfs voor de deur liggen slapen). Van blik/noodvoer voor in de Sahara, tot bronwater en van chocola om de douane om te kopen tot wijn voor de Calimucho werden aangeschaft.
Tot de nok toe volgeladen vervolgde de reis zich naar Algeciras, waar we de prijzen van de pont gingen checken. Omdat wij zeker geen haast hadden, besloten we om eens uitgebreid de tijd te nemen voor een goedkoop ticket. Tot onze grote vreugde zaten er wel 386 verschillende ticketbureaus die je allemaal naar binnen probeerden te trekken om bij hun een ticket te kopen. Deze prijzen bleken nogal te variëren en we besloten om de ticketbureaus maar eens tegen elkaar uit te spelen. Uiteindelijk konden onze tickets voor 1 camper + 2 personen omlaag krijgen van 335,- naar190,- en de verkopers die ons inmiddels al kenden beloofden ons dat als we een goedkoper ticket zouden vinden, we er 1 gratis zouden krijgen. Een uitdaging maar helaas bleken er stiekem prijsafspraken tussen de verkopers en die enkeling die er toch nog 5 euro onder ging zitten, wilde de prijs niet op het ticket printen waardoor we geen bewijs (en waarschijnlijk een ongeldig ticket) zouden hebben. Ondertussen waren de Australiers in de DAF en Tess Tickles ook gearriveerd en maakte dankbaar gebruik van de ticketprijs die ons 2 dagen in beslag heeft genomen.
Dus de volgende ochtend stonden we om 08.00 met drie bussen in de rij voor de pont naar Marokko en na een slechts 35 minuten durende tocht over ruig water (met een aantal groene gezichten) stonden we aan de overkant in de Spaanse enclave Ceuta. We hadden op Afrikaans weer gerekend maar het was er druilerig en ook de taxfree benzineprijzen vielen bar tegen. Voor 57,- hadden we maar 70 liter benzine…
Honderd meter verder stonden we dan toch echt aan de grens met Marokko. Het was hier op deze druilerige dag een bende van modder, oude auto’s en mensen, heel veel mensen, chaos. Krom lopende Marokkaanse vrouwtjes die te voet enorme verpakkingen luiers en wasmiddel de grens over probeerden te krijgen. Ook werden er continu enorme zakken en dozen aan touwen over de hekken gehesen terwijl de douane net deed alsof ze niks zagen. Deze objecten werden vervolgens met grof geweld over de heuvels gesjouwd door mensen die de hele tijd af en aan renden. Het meest bizar waren nog wel de rolstoelen die afgeladen waren met kartonnen dozen en daarbovenop een persoon zonder benen die zonder ook maar een blik waardig gekeurd te worden zo de grens over werden gekruid.
Eerst met de paspoorten naar de eerste balie om onze visa te regelen en hierna naar de douane om de camper in te klaren. De Aussies moesten eerst nog een Marokkaanse verzekering afsluiten voor 110,- Gelukkig was de Nederlandse verzekering wel geldig in Marokko. Hierna konden we naar de douanepost rijden, waar ze gek genoeg niet eens in de bus wilden kijken. We hadden kilo’s drugs mee kunnen nemen, maar ja, dat is een beetje vreemd naar de plek waar de goedkoopste en beste hasj te krijgen is…
Net na de grens is het een grote bende van oude gare blauwe Mercedes taxi’s, handelaars, autowrakken, tentjes, krotjes, hier een daar een verwaaide kameel, bedelaars en mensen die er gewoon maar wat rond hangen. Omdat de ruitenwissers van Tess niet goed werken en het nog steeds regent rijden we langzaam naar het zuiden. Pas bij Tetouan wordt het wat beter en we besluiten hier naar het centrum te rijden voor een echte Marokkaanse maaltijd in de oude Medina. Nog maar net in het centrum worden we geramd door een mafkees die met zijn kop tegen auto’s rent en probeert zichzelf van het leven te beroven. De koplamp lag eruit, maar het was gelukkig geen blijvende schade en hij kon gewoon teruggeklikt worden.
Beelden:
http://www.youtube.com/watch?v=S-_vfOh59Wo
http://www.youtube.com/watch?v=_fT7jC7qKSI
http://www.youtube.com/watch?v=DhrShKJnTdw
Foto's
