carrefour
Mopti
Mali
Ellez
carrefour
Weer terug in Mopti na mijn enerverende terugreis uit Timboektoe( zie mijn blog' leaving Timboektoe). Mopti is prachtig ,maar ik ben hier al een tijdje en Djenne trekt. Ik heb er veel over gelezen, voordat ik op reis ging en op de heenweg heb ik de stad noodgedwongen links laten liggen , om me bij mijn Roemeense vrienden aan te kunnen sluiten voor een bezoek aan de Dogonvallei. Maar nu weerhoudt niets me meer en wil ik ernaar toe!
Ik informeer links en rechts naar de vervoersmogellijkheden in mijn beste Frans, wat dus niet zo best is. Morgenvroeg om 07.00 uur blijkt er een touringcar van transportonderneming Bittar( waar ken ik die naam toch van...) te vertrekken richting Djenne. Ik koop alvast een ticket.
's Nachts slaap ik slecht, zoals gewoonlijk de nacht voordat ik vertrek. Rond 05.30 verlaat ik stilletjes de slaapzaal van mijn hotel, sleur mijn zware rugzak op mijn rug en loop door het ochtendgloren door de verlaten straten van Mopti. Het kotje langs de kade, waar de bus zal vertrekken is gelukkig al bemand. Op de gammele bankjes zitten al wat mede passagiers te wachten. Er is brood en koffie, maar gezien mijn w.c.perikelen bij Timboektoe sla ik die toch maaar af.
De bus vertrekt rond 07.30! Dat valt niet tegen! Met maar 5 medepassagiers gaat het eerst richting Sevare, gelegen aan de verbindingsroute tussen Bamako en Gao. De bus blijkt van dezelfde firma als die waarmee ik van Dakar naar Bamako ben gereist (32 uur!) en verkeert in dezelfde conditie; vulling puilt uit alle stoelen, maar deze heeft wel alle ramen!!. In Sevare worden 2 geiten in het bagageruim ingeladen. Ik hoor ze de rest van de reis steeds bedompt mekkeren.
Meer mensen stappen onderweg ,met van alles en nog wat bij zich, in.Kijkend uit het raam naar buiten zie ik een 'opgeblazen' en 'leeggelopen' ezel naast elkaar liggen te vergaan. Niet alleen voor de mensen is het leven in Mali zwaar!
Rond 10.30 wordt ik op de carrefour naar Djenne uit de bus gezet. Ik was in de veronderstelling dat dit een gezellig groot drukbemenst busstation zou zijn. Foutje.... carrefour= kruispunt en in dit geval een in the middle of nowhere! Alleen wat afdakjes, waar gebraden darm en petroleum worden verkocht. Verderop wat oliebolletjes. Er staan wat stokoude auto's, maar van andere passagiers naar Djenne geen spoor....Dat wordt lang wachten. Ik weet inmiddels dat busjes pas vertrekken als ze vol zitten, dus dat belooft nog wat!
Het is al bloedheet en schaduw is er niet te bekennen. Ik ben gemakkelijk 'slachtoffer' voor de kinderen, die uit wat verderop gelegen hutjes aan komen snellen. Deel m'n laatste snoepjes uit.
Na ongeveer een uur wachten, turen en zweten, wordt me een lift aangeboden, achterop een brommer! Het lijkt de enige ontsnappingsmogelijkheid uit dit niemandsland. Djenne ligt 30 km verderop. Achterop zitten valt nog niet mee met 2 rugzakken, een kleine op mijn buik, de andere, zo'n 15 kg op mijn rug. Ik sla mijn armen maar om de gevulde buik van mijn gesluierde chauffeur, bang om achterover te slaan.
Halverwege blijkt de benzine op! Daar staan we dan , in de brandende zon langs een verlaten weg. Maar we hebben geluk, er passeert een bekende, die een dorpje terug een plastic zakje (!) benzine koopt en er een half uurtje later mee terugkomt.
We halen nog net het pontje, waden het eerste stukje, achter wat paarden die er ook op moeten, door het water. Na een korte overtocht, het is het droge seizoen en de waterstand is laag, vervolgen we onze reis de laatste 5 km richting Djenne.
Als we dan over het kleine bruggetje rijden voordat we de lemen stad Djenne binnenkomen, overvalt me weer dat heerlijke gevoel van: weer gehaald! Bestemming bereikt ...........en..... wat voor een!!!!!
Foto's
