Vanuit Mopti strekt zich naar het zuid-oosten een oplopend plateau uit van zo'n 200 km lengte, dat abrupt eindigt in een steile rotswand van zandsteen die op enkele plaatsen zo'n 300 m. hoog is: de falaise de Bandiagara. Aan de voet van de rotswand begint de droge savanne en hier wonen de Dogon, een mysterieus volk.

Sinds zij 5 eeuwen geleden door de andere stammen verdreven zijn, wonen zij in dit onherbergzame en onvruchtbare gebied. Door de geïsoleerde ligging hebben zij al die tijd hun oude gebruiken en geloof kunnen behouden. De Dogon houden er een astronomisch stelsel op na en ook kennen zij een scala aan bereidingswijzen van geneesmiddelen. Zij waren al lang op de hoogte van astronomische feiten die met het blote oog niet zijn waar te nemen. Al deze kennis ligt besloten in hun opmerkelijke scheppingsverhaal dat behoort tot de meest filosofische uitgewerkte voorstellingen van de wereld. Het verhaal is verankerd in hun religie en dagelijks handelen. Achter alle versieringen, woorden en gebaren gaat een diepgravende symboliek schuil.

Hun dorpjes plakken als het ware tegen de steile bergwand. Zij leven van de landbouw en werken op de savanne, want slechts een smalle strook is vruchtbaar.

Elk dorp in de Dogonvallei kent een Togana, dat is een "praathuis".
Hier komen de oude en wijze mannen van het dorp samen om o.l.v. de dorpsoudste besluiten te nemen, recht te spreken, zaken te beslissen enz.
De dorpsoudste geniet vanzelfsprekend veel aanzien......