De voortgang door Pays-Dogon gaat traag, deels door de hitte en deels door de eindeloze begroetingen. Een simpel “goedemiddag” kan bij de Dogon enkel minuten duren. Onze gids kan geen oudere man passeren zonder een uitgebreid begroetingsritueel, waarbij het lijkt of er steeds hetzelfde wordt gezegd. Bij navraag blijkt dat het de gewoonte is om niet alleen naar de gezondheid van vrouw, zonen, broers, zuster, dochter, neven en nichten en aangetrouwde familie te vragen, maar ook naar die van het huis, uienveld, rijstvoorraad, geit, ezel enz. Als de lijst klaar is worden de rollen omgedraaid en begint het proces opnieuw.