Een helse route
Zuid Madagaskar
Madagaskar
Harfra
Een helse route
We vertrekken om 7.30u met onze oude Toyota landcruiser vanuit Itampolo met de gedachte om met gemak rond 14.00u Lavanono bereiken. Althans, dat vertellen twee Malagasy heren waarmee we tijdens ons ontbijt in gesprek raken. Al snel rijden we door “cactusland”. Het karrenspoor is eigenlijk te smal voor onze auto maar daar hadden onze vrienden uit de hoofdstad Antananarivo ons vooraf al voor gewaarschuwd. Door de krassen van alle cactusnaalden begint de auto, die dit jaar groen is gespoten, langzaam weer de originele kleur blauw te vertonen. Dit vonden wij toch al een mooiere kleur!
Op het moment dat het pad iets breder wordt en we dus wat meer vaart kunnen maken, staat er een rimboetaxi (lees grote truck volgepropt met lokale bevolking) met pech. Daarachter weer een truck die er dus ook niet door kan. Naivo, onze chauffeur en inmiddels goede vriend, informeert naar de schade. Het is al snel duidelijk dat die hier vandaag niet meer weg komen. Gelukkig gaan twee mannen van de rimboetaxi de weg voor ons verbreden. Dat wil zeggen: een rij cactussen uitgraven! Voor wat hoort wat. We nemen de gravers achterop de auto mee zodat ze in het dichtstbijzijnde dorp ossenkarren kunnen regelen om de gestrande passagiers mee op te halen.
Vroeg in de middag ontbreekt op onze GPS-app een aantal keer een stukje van de route. Dan volgt de discussie met de locals welke zandpad we het beste kunnen nemen. Twee jongere mannen zijn er van overtuigd dat we de kortste route kunnen nemen over de duinen. Een oudere man zegt dat eerder deze maand al een terreinwagen terug is gekomen omdat het niet was gelukt om over de hoge duinen te komen. Maar omdat de jongens aanbieden mee te reizen om ons te helpen als we ons vast rijden, zijn Naivo en ik overtuigd dat het een goed plan is. Wat is dat toch met mannen roept Francis?! Voor diegenen die ooit Dakar kijken dan is dat wat je je moet voorstellen bij deze route.
Omdat we proberen het meest rulle zand te ontwijken, komen we vast te zitten op een met wat gras begroeid heuveltje. Terwijl de jongens onze auto aan het uitgraven zijn, verkennen we het verdere traject een beetje en we weten het zeker: er is geen doorkomen aan! Dus terug naar het dorpje waar we begonnen zijn (met bijna 1,5 uur tijdverlies) om alsnog de andere lange route te nemen. Een rotachtige route, midden door de bergen, waar we tot overmaat van ramp wéér vast komen te zitten Dit keer met de bodemplaat van de auto op een enorme rotsblok. Het is echt ongelofelijk maar het is ons uiteindelijk gelukt om Lavanono te bereiken. Achteraf blijkt, dat deze bergroute die wij hebben genomen, al jaren alleen nog maar gebruikt wordt door ossenkarren.
Het is inmiddels donker als we in Lavanono vrij gemakkelijk de plek vinden die we in gedachten hadden, Ranch Lavanono - chez Gigi! De eigenaar moppert eerst waarom we niet vooraf hebben gebeld zodat hij voorbereid was op onze komst maar als hij hoort welke route we hebben gereden snapt hij dat we met de telefoon geen bereik hadden en dat we toe zijn aan rust en een goed diner. Het is eten wat de pot schaft, maar er wordt prima voor ons gezorgd. We zijn de enige gasten en krijgen de mooiste bungalow met terras met een prachtig uitzicht over de baai. Klein nadeel; geen sanitaire voorziening in de bungalow. Maar dat is hier in de verste verte niet te vinden. Het water is hier erg schaars (dus ook duur) waardoor we het moeten doen met een emmerdouche en een expeditie Robinson toilet. Allemaal heel charmant en kleurrijk aangelegd. Dit is verreweg de meest sfeervolle plek waar we tot nu toe zijn geweest in Madagaskar!
Achteraf blijkt dat de route waarover de twee Malagasy heren het gisteren ochtend hadden gewoon een goed begaanbare route is. Ons streven was echter om zoveel mogelijk de kustlijn van Tulear tot aan Manakara te volgen.
Eén ding is zeker…dit avontuur hadden we echt niet willen missen!
Een klein filmpje van onze route is te vinden op youTube
Foto's
