Het bed van de koning
Lesotho
Afrika
Joanna
Het bed van de koning
Als we binnenkomen ruiken we het al: gas. Is dit een gas-t-vrij welkom?
We waren eigenlijk van plan om te kamperen, maar het regent. En daar houden we niet van. Zeker niet als er ook nog gekookt en gegeten moet worden. Dus zoeken we de beschutting van de ‘lodge’. Die er aan de buitenkant eerder als een jeugdherberg uit ziet.
We worden hartelijk welkom geheten door de beheerder en hij leidt ons rond in het gebouw. We zijn de enige gasten die dag en hebben het hele pand tot onze beschikking. De ruimte waar we binnenkomen is een grote woonkamer: een open haard in het midden, grote luxe banken met veel kussens en een paar glazen tafels op poten met gouden details. Alsof je in het Midden-Oosten bent. Verder een eetkamer, keuken, een paar badkamers en een stuk of wat slaapkamers. Kamers met stapelbedden en kamers met, wat, jeeemig, wat een groot bed, dat misstaat niet in een 5-sterren hotel! We mogen zelf weten waar we gaan slapen, nou, doe ons die maar! Er hangt een groot portret boven: van de koning.
De beheerder vertelt ons dit verblijf ooit is gebouwd omdat de koning met zijn gevolg langs kwam in het park. De ene grote kamer was voor hem, het andere grote vertrek voor de prime-minister. We vragen ons werkelijk af hoe ze al die grote robuuste meubels hier omhoog hebben gekregen, de wegen zijn slecht!
We bevinden ons namelijk in het zeer afgelegen Sehlabathebe National Park, pal aan de Zuid-Afrikaanse grens. Van hieruit wilden we de volgende dag de grens over, om vanuit Zuid-Afrika de Sani-Pas te kunnen nemen, weer Lesotho in. Op de kaart stond namelijk dat hier een grensovergang is.
We rijden hobbel-de-bobbel door het park op weg naar de overnachtingsplek als we de lodge zien liggen. ‘He, het lijkt wel of de weg hier ophoudt, da’s vreemd’. Navraag bij de beheerder leert ons dat er inderdaad een grensovergang is. Voor voetgangers. Juist. Helaas, we zullen een hele andere route moeten nemen, want inderdaad houdt de weg hier op. Hadden wij dat even goed gezien!
Maar zover is het nog lang niet, we gaan eerst koken! Heerlijk luxe in de keuken. We dekken de grote zware houten glimmende tafel met ons plastic servies en steken een kaarsje op. Ondertussen is het donker geworden en willen we ook de lampjes aanmaken. Er is hier geen elektriciteit, alles werkt op gas. Aan de plafonds hangen gaslampjes. Lucifertje erbij, aan het touwtje trekken en je hebt licht. En als je nu aan het touwtje trekt en er geen vuur bij doet? Dan komt er gewoon gas uit het plafond! Dus dat roken we bij binnenkomst! Ik vind het maar een eng idee. We bestuderen de lampjes en geloven onze ogen niet: made in Germany. Mmmmmm.
Na het diner ga ik douchen: met het raampje open wordt geadviseerd. Anders bestaat er kans op koolmonoxide-vergiftiging. Blijkbaar worden de geisers hier niet jaarlijks gecontoleerd.
Ik voel me hoe langer hoe minder op mijn gemak, we kunnen dan wel gaan slapen in het bed van de koning, maar wat als we niet meer wakker worden? Voor mijn gemoedsrust zet ik de nodige ramen in het verblijf open. We voelen de wind en horen de buitengeluiden. Dat vinden wij kampeerders natuurlijk heerlijk!
We slapen prima en worden uitgerust wakker in het bed van de koning.
Een nieuwe dag is begonnen en we gaan vroeg weg, op zoek naar een andere route die ons naar de Sani-Pas zal leiden!
Foto's
