Tongo Hills: grote brokken steen markeren het landschap. Deze haast plotselinge opeenhoping van deze stenen doet wat vreemd aan. Niemand schijnt echter te weten (laat staan zich dit überhaupt af te vragen) waar deze stenen vandaan komen. Ik ben niet gekomen voor de grote brokken steen, maar voor de Tengzug Shrine. de heilige offerplaats van Tongo Hills. Dit kan echter niet zomaar. Er is toestemming nodig van de priester en.. het bovenlichaam moet geheel ontbloot worden, ook de broek moet opgerold worden tot boven de knie, schoenen uit en als aan alle voorwaarden wordt voldaan, krijg je hopelijk toestemming. De Shrine, die zich bovenaan de berg bevindt, moet worden geëerd.
Tot halverwege de top mogen kleding en schoenen nog aan, halverwege moeten we wachten. Vanaf nu mag de gids niet meer mee en wordt ik vergezeld door een man, zijn functie weet ik niet, gelukkig spreekt hij een beetje Engels. Het kan hier wel boven de 40°C worden, vooral als de wind uit een bepaalde hoek waait. Ik vind het nu al warm pfff… of komt het doordat ik zo meteen met ontbloot bovenlijf naar boven moet?
We moeten wachten, de priester heeft reeds bezoek. Mensen komen voor allerlei raad naar hem toe en offeren bij ziekte, vanwege een kinderwens, voor meer welvaart, ... Voor welke goden er nu precies geofferd wordt is niet duidelijk. Het is lang wachten en als ik voorstel terug te gaan, roept de man iets naar boven en meldt de priester dat het nog even duurt, dus besluiten we toch nog even te wachten en na ca. 5 minuten mogen we eindelijk naar boven. Fotograferen boven is verboden.
Ik ontbloot mijn bovenlijf, rol de broek tot boven mijn knieën en laat mijn schoenen ook achter, in de hoop dat straks alles er nog ligt. Voel me wel een beetje ongemakkelijk, maar ik heb A gezegd, dus ook B. Normaliter zijn we met z’n tweeën, maar door een buikgriepje is Johan er vandaag niet bij, maar we hadden deze trip afgesproken. Ik zal niet de eerste vrouw zijn die ze met ontbloot bovenlijf zien.
In een spleet tussen de rotsen zit een man verscholen. De hond naast hem kwispelt vrolijk, onwetend dat de schedels aan de rots ooit zijn vriendjes waren waar hij lustig mee speelde op het erf.
Halverwege de heilige plek ligt er van alles.. Kleding, schoenen, lepels, een koekdoos, een naaimachine (?). Bijna helemaal boven bereiken we de Shrine. Een iet wat teleurstellende spleet tussen de rotsen. Omgeven door veren, bloedresten en rieten manden (restanten van de vele offers die hier dagelijks worden gemaakt, circa 8 kippen en 6 parelhoenders per dag).
Ik heb geen problemen of zorgen, dus het wordt een kort bezoek. Mijn kleding en schoenen staan nog op dezelfde plek, het was bijzonder om mee te maken, maar ik ben blij weer beneden bij de gids te zijn.