Een toer door Gambia is een beleving op zich. Een stroom van kinderen komen je toegemoet rennen als ze de bus al in de verte zien aankomen: kinderen begrijpen dat toeristen geschenken kunnen geven. Het viel me op dat er nooit om geld wordt gevraagd/gebedeld, zoals het wel eens voorkomt in bijvoorbeeld Azië. Voor Gambia is het een tip om schriften en pennen mee te nemen om uit te delen. Deze oudere kinderen duwen kaartjes met hun adressen en e-mail adressen tegen het raam (de foto is dus gemaakt vanachter het raam in de auto met mijn 1e digitale camera) in de hoop dat toeristen hen wil steunen als ze eenmaal thuis zijn gekomen. De jongeren hebben deze kaartjes kant en klaar bij zich en hopen zo een bijdrage te krijgen om hun studies voort te kunnen zetten. Het is hartverscheurend, maar tegelijk realiseer je je ook dat je niet iedereen kan helpen. Ik denk dat dit letterlijk een foto met een verhaal is, want letterlijk al deze kinderen hebben er één. Een rugzakje vol persoonlijke levensverhalen waar ze een eigen draai aan proberen te geven.