Gonder, kastelenstad...
Ethiopië
Afrika
MvanderLit
Gonder, kastelenstad...
Pfff ik heb m’n eerste offday sinds ons vertrek. We slapen in Gonder, in het vieste hotel (Queens hotel) dat ik ooit heb gezien. Onze kamer ruikt alsof er een bataljon Ethiopiërs 2 weken in hebben liggen te slapen, de kranen hangen los en in zowel de slaap- als badkamer steken er elektriciteitsdraden uit de muur. Het hotel is pas 1 jaar oud, maar ziet eruit alsof het minstens 20 jaar historie, zonder onderhoud, achter zich heeft liggen. Ik moet alweer even schakelen, de overgang van het dienstbare India, naar de Afrikaanse laksheid was de eerste ‘pijnlijke’ knop die om moest.
Wat ook niet meehelpt is het schrijnende tekort aan elektra. De overheid heeft 3 grote waterkracht centrales gebouwd, maar aangezien de moessons bijna opgedroogd zijn, lijkt dat weggegooid geld te zijn. De enige oplossing die nog rest is elektra inkopen uit omringende landen, maar dat is voorlopig nog hun eer te na. En dus kiezen ze voor een andere oplossing: iedereen heeft om de dag stroom (maar betaalt wel de volle mep). Ja, echt waar... en naast het feit dat de prijs van kaarsjes in een maand tijd verviervoudigd is, leidt dit tekort aan stroom tot een complete economische wanorde. Veel bedrijven hebben mensen naar huis moeten sturen, leiden verlies, halen hun productie niet. Hotels draaien hun restaurants op generators (als je mazzel hebt en anders is de 80% van het menu niet verkrijgbaar). Maar geen stroom betekent ook geen warm water en in de meeste gevallen (vanmiddag voor het eerst meegemaakt) tot helemaal geen water... Kun je je voorstellen hoe fijn bijvoorbeeld de toiletten dan gaan ruiken?!
Na het zien van alle uitgemergelde ossen, het droge land en het (pas 3 dagen) aan den lijve ondervinden van het ongemak van watergebrek, begrijp ik voor het eerst echt veel meer van het wereldwijde waterbeleid... Van mij krijgt prins Willem Alexander alle credits om te doen wat nodig is!
Enfin, genoeg gemekkerd. We zijn een paar dagen onderweg en we weten werkelijk nu al niet meer waar onze indrukken beginnen en ophouden en vooral hoe we dat zouden moeten verwoorden. Het is overweldigend en heftig. De mensen zijn stug maar aardig en de geschiedenis is rijk en indrukwekkend.
Gonder ligt leuk op een heuvel. Het is qua aantal inwoners (200.000) net zo groot als Bahir Dar maar lijkt door alle bochtjes en hoogteverschillen veel groter. Er is zelfs één kruispunt met stoplichten! Nog voor we de bezienswaardigheden van Gonder bezoeken raken we verstrikt in een “graduation processie” van een immense massa studenten en hun families. Dat is nog eens wat kleurrijker en feestelijker dan die duffe Nederlandse diploma uitreikingen. Hier loopt werkelijk iedereen uit om mee te delen in de blijdschap van anderen en wordt er op straat gezongen en gedanst. De studenten zijn allemaal in toga, erg leuk om te zien!
Gonder zelf is beroemd om z’n 400 jaar oude kastelen (Unesco erfgoed) en dito zwembad van meer dan Olympische grootte. Hier wordt jaarlijks het meest uitgebreide Timkat festival gehouden en nu ik er wat foto’s van heb gezien (o.a. op deze site) kan ik me voorstellen dat dat een absolute happening is. Wij zien het zwembad alleen maar leeg en in de steigers. Als laatste bezoeken we die dag de eeuwenoude Debre Selassie kerk met ook weer prachtige schilderingen (vooral het plafond met 100-den hoofdjes). Het bezoek aan deze kerk is extra indrukwekkend door een begrafenis van iemand die meer dan 100 jaar is geworden en waar alle omringende gemeenschappen voor uitgelopen zijn. Er zijn echt honderden mannen en vrouwen bijeen die zingen en hun laatste eer betuigen. We zien nu in het echt hoe de priesters van onder hun parapluutjes de dienst doen en hoe de gemeenschappen al zingend hun rouw betonen aan de familie van de overledenen. Tjonge wat een ‘spektakel’ en wat fijn dat wij worden gedoogd.
Het is onvoorstelbaar hoe groot het verdriet is. Als ik voorzichtig suggereer dat het, met een gemiddelde leeftijd in dit land van 45 jaar voor mannen, toch prachtig is dat deze man zo oud geworden is en dat er zoveel mensen zijn, dan wordt ik meewarig aangekeken. Ik heb het duidelijk nog niet begrepen...
Die middag treffen we het beiden slecht met de lunch en worden ziek. Oefff wat snak ik naar wat verse groenten en een salade... Aangezien er ’s avonds toch weer geen stroom is, neem ik genoegen met alleen een soepje en heb ik een extra goede reden om lekker vroeg onder de wol te kruipen! Morgen de bergen in!
Foto's
