Gelada Bavianen in Simien national park 7

Door: Pdanielse

Geplaatst op Mar 10, 2010

Gelada Bavianen in Simien national park
Het is vandaag weer vroeg op, een leuke dag wacht op ons en de jeep met Alex ook. Om zes uur rijden we weg in het donker richting de Simien Mountains. Het is ongeveer vier uur rijden voordat we daar zullen aankomen. We zien weer vele mensen langs de weg, de levensader, lopen, maar nu met een kleed om hun schouders. De mensen vinden het koud vroeg in de morgen. Diverse koeien, geiten en schapen delen de weg met ons. Na drie uur komen we in Debark, hier komt onze gids vandaan en hij kent dan ook vele mensen. Het is de laatste plaats voor de bergen. Er is markt in het dorp en daar nemen we even een kijkje. Het is er erg druk en de mensen komen uit de wijde omgeving hun inkopen doen, daardoor is het er erg levendig. Er zit een aantal vrouwen op een rijtje met allemaal een zak met zaden op de grond. Anderen zitten op een klein, met oranje of blauw plastic zeil bedekt plaatsje van 2 x 2 meter. Zo is ieder plekje benut. Ook schuieren er wat geiten tussen door. Ezels komen met zakken op hun rug, of gaan juist met een zak terug met de kopers. We rijden verder en komen bij de Office van het park aan. Ook dit is nog in het plaatsje zelf. Alex betaalt de entree fee en komt met een man met een geweer aanlopen. Dat is een scout en zonder scout mag je het park niet in. Voor je eigen veiligheid, zeg maar! Dat blijkt de overheid zo te hebben besloten. De man gaat achterin de wagen zitten en zegt weinig tot niets, hij spreekt ook geen Engels. Alex heeft een paar euro voor hem moeten betalen, maar het is natuurlijk een arme drommel die weinig verdient.
Na weer een half uur rijden bergopwaarts, komen we bij de werkelijke entree. Een ketting staat gespannen over de weg. Alex laat de entree bewijzen zien en even later rijden we over mooie bergwegen het park in. Na 10 minuten komen bij de Simien Lodge aan. Een mooi hotel met diverse typische hutjes met rieten dak als hotelkamer. Het schijnt luxe te zijn en maakt reclame het hoogste hotel ter wereld te zijn. We zitten inmiddels op zo’n 3300 mtr.

Baboons
Na weer 10 min. stoppen we bij een bocht in de weg. We zien een groot veld en ….. er zitten apen. En niet zomaar apen dit zijn de beroemde Gelada Baboons. Zij leven alleen in Ethiopië en dan ook nog eens alleen hier. We stappen uit en lopen richting het veldje. Terwijl iedereen er al is glijd ik uit op het talud, naast de weg over alle kiezels. Boem, hand kapot en kamera op de grond. Dat is even schrikken, want die moet nu niet stuk gaan. Gelukkig valt het mee, wat schrammen op de camera en op mijzelf. Ik vergeet het voorval snel als ik even later op een meter afstand van een groot mannetje zit. Hij is een meter groot en druk bezig met wortels te trekken en kijkt me af en toe van onderen aan. De wortels eten ze op en zo kan je zien waar ze al geweest zijn. De grond is dan enigszins ontgonnen. Er zitten wel honderd bavianen in deze troep. Ze doen geen mens kwaad, dat had ik al van te voren begrepen en gaan lekker door met eten. Herman en ik lopen tussen de troep door en alleen het eten van de wortels en het klikken van de camera’s is te horen. Waanzinnig dat we dat zo even meemaken. We genieten allebei en verbazen ons over de harmonie van mens en dier. Na een kwartier gaan we naar de top van het veldje en zien dan pas de grote hoogte waarop we ons bevinden en de uitgestrektheid van het dal onder ons. Wow, wat een uitzicht!
Alex legt uit dat we de kloof onder ons zullen volgen langs de rand en zo naar de overzijde wandelen en daar wacht dan de jeep weer op ons. Onderweg komen we nog een troep tegen, dus maar weer filmen enzo. Ook zien we diverse vogels zoals een lammergier, een Thick Bill Rave die op een adelaar lijkt en een Sead Eater en nog veel meer. Na drie uur wandelen, komen we op een punt uit waar kinderen bij de auto staan te wachten. Ze zingen voor ons een lied en hebben wat kunstnijverheid om te verkopen. Ik koop een muts van geitenhaar en Herman een paar mandjes voor de kinderen thuis. Voor die manden moeten ik nog volop onderhandelen. Ze willen een bepaalde prijs, uiteindelijk zijn we het met elkaar eens. Een eindje verder gaan we op een uitgestrekte rots van het uitzicht zitten genieten. We eten hier ook de zelf meegebrachte lunch en kijken over het dal en de vlakte voor ons uit. Even later land er een grote zwarte vogel voor ons op drie meter afstand. Hij is best groot en heeft een gehoornde snavel met een bult. Hij lijkt ook honger te hebben en ik gooi een stukje cracker naar hem. Langzaam vertrouwt ie ons en komt wat dichterbij. Af en toe pikt hij zo een stukje wat we toegooien en zit dan op een meter afstand. Heel apart ook weer om mee te maken.