De piramides per kameel (Drie weken op de bonnefooi dwars door Egypte (deel 2))
Cairo
Egypte
Yuri
De piramides per kameel (Drie weken op de bonnefooi dwars door Egypte (deel 2))
Zoals afgesproken staat onze chauffeur-voor-een-dag George al om zeven uur ’s ochtends voor ons hotel te wachten. Het is zover; eindelijk ga ik de piramides in het echt zien! Na een half uur arriveren we al bij de renstallen “AA”. Dit is een beroemde renstal in Cairo met een paar honderd paarden en zo’n 100 kamelen. Vanaf het dakterras zou je een mooi uitzicht moeten hebben over het Gizeh plateau, maar helaas verpest een combinatie van smog en ochtendnevel het zicht. We blijken dan ook de enigen te zijn die op dit vroege tijdstip van het uitzicht willen genieten.
Na wat geduld en een thee begint de mist op te trekken en laten enkele grote schimmen in de vorm van driehoeken zich zien. “Ik had ze nog wat groter verwacht” zeg ik enigszins teleurgesteld maar tot mijn verbazing zie ik, terwijl de mist nog wat meer optrekt, dat wat we zojuist zagen niet de grote piramides zijn maar slechts enkele daar voorgelegen kleinere piramides. De drie grote piramides die nu langzaam maar zeker te voorschijn komen blijken nog eens tien keer groter zijn dan de andere piramides, met als grootste de piramide van Cheops; ongelooflijk wat is hij groot! Deze piramide is de enige van de zeven klassieke wereldwonderen die tot op de dag van vandaag bewaard is gebleven en ik sta er vlakbij!
Nog niet bekomen van dit fantastische moment worden we naar beneden geroepen; “Your camels are ready, sir”. Het duurt even voordat ik gewend ben aan het kameelrijden, maar ze luisteren best goed. Als we een beetje aan onze kamelen gewend zijn mogen we zonder begeleiding eens flink gas geven, dus dat doe ik dan ook. Maar comfortabel is anders als je in galop bent. Na een paar uur kameelrijden over het Gizeh plateau en wat relaxen stoppen we nog even bij de Sfinx. Deze is dus in het echt veel kleiner dan je verwacht op basis van foto’s en televisie. Maar zeker niet minder omgeven met mysteries.
Na het terugbrengen van onze kamelen gaan we per auto weer verder richting het complex van de beroemde Trappiramides van Djoser. Dit is de oudste piramide van Egypte. Voor mijn gevoel is men wel iets te enthousiast geweest met het restaureren van deze piramide en omgeving, waardoor de site niet meer superauthentiek aandoet. De naastgelegen gedeeltelijk gesloopte piramide van Teti is wel echt de moeite waard, vooral van binnen vanwege de witte met hiërogliefen beschilderde wanden. Ik verbaas me over hoe rustig het hier is, dit in tegenstelling tot de drukte bij de piramide van Cheops.
We sluiten deze geweldige dag af bij de verderop gelegen Rode Piramide en de Knik piramide van Snofroe van Dahshur. De rode piramide is inderdaad ietwat rood van kleur. We lopen eerst de lange trap op om bij de ingang te komen, daarna dalen we ongeveer 65 meter af via steile trappen naar het hart van de piramide. Vervolgens gaan we weer een trap omhoog en via een kamertje lopen we de koningskamer in waar een indrukwekkende tombe staat. Een slechts 20 watt mobiele airco en de urinelucht rondom de tombe dwingt ons echter weer snel naar buiten. Vanaf de achterkant van deze piramide zien we de Knik-piramide van Snofroe. Helaas mogen we niet erg dichtbij komen vanwege een militaire oefening. Omdat ik geen spoor zie van een oefening besluit ik er nonchalant naar toe te lopen alsof ik van niets weet, maar ik krijg meteen een wachter per kameel achter me aan. Toch maar niet doen dus. Deze geknikte piramide vind ik de vreemdste piramide van allemaal, het onderste gedeelte heeft een hoek van 55 graden en halverwege knikt de hoek op alle zijden naar 43 graden, alsof ze pas halverwege beseften dat als ze zo doorgingen het hele bouwwerk te hoog en te spits zou worden en uiteindelijk zou instorten.
Na het alsnog regelen van buskaartjes voor maar 3 euro naar de Bahariya oase, op ongeveer 360 km de woestijn in vanaf Cairo, zitten we de volgende dag al vroeg in de bus. We blijken op een verdwaalde Japanner na de enige toeristen te zijn in de gammele uitgeleefde bus. Maar het interieur is naar goed Arabisch gebruik opgefleurd met tapijtjes e.d. Achter ons zit een dikke zwetende Egyptenaar en hij heeft de grootste moeite om de vliegen van zich af te houden. Het versleten jengelende cassettebandje met islamitische teksten draait overuren door de gepimpte stereo-installatie van de bus. Geen idee waarover het gaat, maar ik denk dat het gebeden zijn. Aanvankelijk klinkt het vooral als gejengel maar na een tijdje ga je het ritme en de herhaling waarderen en kan het zelfs, samen met de te hoge temperatuur in de bus, als slaapliedje werken. Ik doe hard mijn best om niet in slaap te vallen want de uitzichten over de eindeloze uitgestrekte woestijn zijn onbeschrijflijk mooi. Ergens halverwege de trip stoppen we bij het enige gebouwtje in de wijde omtrek om de benen te strekken. Er staat een lekker briesje bij 32 graden in de schaduw. In het gebouw blijkt een bar te zitten waar best nog het een en ander aan eten en drinken te krijgen is. De wc is echter een groot zwart gat, bijna onzichtbaar door de grote hoeveelheid vliegen, maar dat is altijd nog beter dan de met water en andere zaken gevulde poepemmer in de bus. Na het nuttigen van wat cola en chips stappen we weer in de ronkende bus. Het lijkt alsof de meeste vliegen vanuit de wc zijn meegekomen de bus in. Hoewel ik een licht hoofd krijg, lukt slapen niet omdat de dikkerd achter mij hard zit te snurken en ik benieuwd uitkijk naar onze eerste oase.
Foto's
