Vroeg in de morgen gaan de vrouwen en kinderen (en een geit!) van een naamloze nederzetting, zo'n 25 kilometer ten noorden van het stadje Kaya, op pad om goud te zoeken. Zij wonen en werken er onder bijzonder harde omstandigheden. De zon brandt de hele dag onbarmhartig. Er is in het geheel geen infrastructuur, laat staan dat er nutsvoorzieningen zijn. Ze leiden een nomadisch leven.

Het is goud, en daarmee de kans op een beter leven, dat hen lokt naar deze onherbergzame plek. Met wat primitieve instrumenten en met blote handen ploegen ze de aarde om. Er kunnen weken voorbij gaan zonder dat ze ook maar een milligram goud vinden. Als het echt tegenzit, trekken ze weer verder in de hoop ergens anders meer 'geluk' te vinden