Met de bushman door de Kalahari

Door: EvelineVanPutten

Geplaatst op Jun 25, 2017

Vanmorgen zijn we op ons gemakje op gestaan. Na het douchen probeerden we te ontbijten, maar dit was nog best lastig, aangezien we werden ‘lastig gevallen’ door een stel brutale aapjes. Je eten is niet veilig, maar ze schijnen ook je auto in te klimmen en de voedselbakken te kunnen openen… Terwijl wij alles hermetisch hadden afgesloten, probeerden ze toch in de buurt van de tafel te komen. Het gevolg: een rennende en schreeuwende Eveline om ze te verjagen. Vervolgens hadden ze het gemunt op onze vuilniszak. Terwijl Eveline die snel in de officiële prullenbak met deksel gooide, stond het eerste aapje al op de wacht. Ze was nog niet weg en… de deksel werd eraf gegooid en de vuilniszak werd leeggehaald. De binnenkant van de bananenschil was dan ook wel heel lekker! Terwijl wij stonden af te wassen, liepen de aapjes over de tafel, om de restjes havermoutpap af te likken… Ze doen echt álles voor eten!

Even later gingen wij op pad. We hadden een rit van 300 kilometer voor de boeg. Toen we het centrum van Maun uit reden, was de weg weer vlak geasfalteerd, weinig gaten en erg rustig. We konden dan ook goed doorrijden. Het landschap om ons heen bleef toch overwegend groen en de geiten, koeien en ezels staken regelmatig de weg over. Rond het middaguur sloegen we van de weg af en reden via een zandweg naar de Dqae Qare San Lodge, een lodge gerund door de San en midden in de Kalahari. Een vriendelijke man heette ons welkom; “How are you, my friend?” “You are most welcome, my friend”. Deze man presteerde het om achter élke zin ‘my friend’ te zeggen!

Na onze lunch hebben we lekker in het zonnetje gezeten. Vervolgens zijn we de auto gaan opruimen en de koffers gaan inpakken. Morgen gaan we naar het vliegveld… Om vandaag toch nog wat leuks te doen, besloten we de ‘guided bushman walk’ te doen. We gingen met twee San-mensen en een flinke groep aan de wandel. Onze gids was onze ‘my friend’-meneer, die zo af en toe hele toneelstukjes aan het opvoeren was. Hij vertelde ons van alles over de planten, de dieren en de manier van leven van de San. De wortels van deze plant zijn goed tegen buikpijn, het sap van deze tak werkt tegen oorpijn, de besjes van deze struik zijn verrukkelijk. Ook liet hij ons zien hoe ze touw maken (van een plant!) en heeft hij een vuurtje gemaakt door met houten stokjes te draaien. Heel bijzonder! Het is nu winter in Botswana en dat betekent dat ze nu vooral jagen op grote beesten (giraf, eland, zebra). Dit vlees kunnen ze beter ‘vers’ houden in de winter, omdat er tijdens het drogen dan minder vliegjes op af komen. In de zomer jagen ze voornamelijk op kleine beesten. Tijdens onze wandeling zagen we ook nog een paar kudu’s voorbij komen. Zal dat het laatste wild zijn dat we deze vakantie spotten?

Eenmaal terug op de camping was het alweer tijd om te eten. Voor de laatste keer heeft Gerben de barbecue aan gemaakt en heeft Eveline de pasta en groente gekookt. Al het eten dat we nog over hadden, hebben we aan de San gegeven. Ze waren er echt heel blij mee! Met ons laatste hout (en de takken die de apen vanmorgen hadden afgebroken) heeft Gerben nog een laatste vuurtje gemaakt. En daar zitten we dan. Onder de sterrenhemel en met een groot vuur. Genieten dit! Straks klimmen we nog één keer in onze tent en morgenochtend vroeg rijden we weer naar Namibië…