Eilandhoppen in Stockholm
Stockholm
Zweden
Linlovestravels
Eilandhoppen in Stockholm
De Zweedse hoofdstad doet haar slogan ‘Beauty on water’ eer aan. Omringd en verdeeld door water leent Stockholm zich uitstekend voor eilandhoppen. Wat moet je zien tijdens een citytrip? Hop mee langs de hotspots van het vasteland en vier eilanden.
Oude Stad
Stockholm ligt binnen een archipel van 24.000 eilanden, rotsen en klippen. De stad zelf is gebouwd op veertien eilanden tussen het Mälaren-meer in het westen en de Baltische Zee in het oosten. Het eilandje Gamla Stan ligt precies op die grens. Ten noorden en zuiden ervan stroomt het water uit het meer naar de zee. De naam van het eiland betekent Oude Stad, en dat is terecht. Op deze plek is Stockholm in 1252 gesticht door de regent Birger Jarl, waarna het handelsstadje een groeispurt doormaakte.
Behalve het aantal inwoners groeide ook de oppervlakte. De straat Västerlånggatan grensde in de 12e eeuw nog aan het meer. Maar waar ooit nog water was, krioelt het tegenwoordig van de kleine straatjes met cafés en restaurants. Västerlånggatan is een ketting van souvenirshops. Op nummer 34 hop ik over de drempel van Cafe Old Town Spegeln. Hoe toeristisch deze straat ook is, hier serveren ze smörgåsar, oprechte Zweedse sandwiches met zalm, rauwkost of garnalen.
Bloedbad
Op Gamla Stan loop ik constant de geschiedenis tegen het lijf. In de vorm van het Koninklijk Paleis bijvoorbeeld. Op het plein Stortorget is die geschiedenis wel erg bloederig. In 1520 veroverde de Deense koning Christian II Stockholm, waarna hij al zijn tegenstanders op dit plein liet onthoofden. Een dieptepunt dat de boeken in ging als het Bloedbad van Stockholm.
Over de eens bloeddoordrenkte keien kuieren nu voornamelijk mensen met hun handen vol camera’s gericht op het Nobelmuseum. Naast mij op een bankje rusten twee gepensioneerde, Engelse vrienden uit van hun wandeling. Bij de oude waterpomp smeert een vrouw in witte rok en dito shirt witte verf op haar gezicht, om daarna bij te verdienen als menselijk standbeeld. Mijn blik dwaalt af naar de gevels van de cafés die het plein omsingelen. Alweer dat zacht gele en oranje pleisterwerk dat Gamla Stan zo kleurt en het water doet vergeten.
Modern eiland
Van oud naar nieuw is een kleine stap. Twee bruggetjes en enkele minuten later zet ik voet aan wal op Skeppsholmen. Dit eilandje wordt platgelopen door kunstliefhebbers, want hier ligt het Moderna Museet, met werken uit deze en de vorige eeuw. Alle grote namen zijn er: Pollock, De Kooning, Matisse, Miró, Braque, Munch, Kandinsky. Hun werken steken af tegen de strak wit geschilderde muren van het Moderna.
Ook de creaties van minder bekenden inspireren. Zo stuit ik op ‘Democratic Coffee Table with Fair Coffee Pot and Equal Coffee Cups’ van Måns Wrange. Op een rond tafeltje staat een koffiepot met zes tuiten die onophoudelijk koffie verdeelt over zes kopjes. De kopjes stromen over, maar een bak vangt de schuimende drank op. Het doorweekte tafelkleed is inmiddels bruin. Kijken naar de drankfontein maakt dorstig. Terug naar Cafe Old Town Spegeln, voor een drankje en Zweedse sandwich. Morgen staat het eiland Djurgården op het menu.
Verwaterd
Djurgården is een groene vlek op de kaart. Vanaf de zestiende eeuw was dit jachtterrein van koningen, maar sinds het de beschermende titel draagt van Nationaal Stadspark, zijn de dieren stukken veiliger. Vooral in de weekenden trekken veel stadsbewoners op hun fiets of wandelend naar de bossen, picknickvelden, pretparken of musea. Naar dé topattractie van de hele stad bijvoorbeeld: het Vasamuseum.
Binnen knipper ik eerst eens flink met mijn ogen. Een groot silhouet tekent zich af in de donkere scheepshal. Eenmaal gewend aan de donkerte, registreren mijn ogen een 69 meter lang schip van donkerbruin hout. Ik tel drie masten, twee rijen kanonsgaten en talloze touwen. Slechts enkele zachte lampen belichten de bestaansreden van dit museum: de Vasa, ’s werelds enig overgebleven schip uit de zeventiende eeuw.
Dat het schip nog te bekijken is, mag een klein historisch wonder heten. In 1628 vertrok het als grootste oorlogsschip ooit richting vijand Polen. Nog in de Stockholmse wateren staken sterke windvlagen op. De Vasa kapseisde en zonk. Gedurende 333 jaar lag het wrak onvindbaar op de bodem. Pas in 1956 vond een onderzoeker de precieze plek.
Nobele gasten
Na twee eilanden in de Baltische Zee is het weer tijd voor eentje aan het Mälaren-meer. Ik wandel naar het puntje van Kungsholmen. De ronde prullenbak bij het Stadshuset is beplakt met kleurrijke stickers met ‘City Hall’ erop. Binnen krijg ook ik zo’n plakker op, waarna ik de gids volg naar de veelbesproken Blauwe Zaal. Hier vindt jaarlijks op 10 december het Nobelprijsbanket plaats. ‘Elke nobele gast van de Nobelprijsuitreiking heeft exact zestig centimeter in de breedte om te eten. Geen centimeter meer,’ glimlacht de gids.
Voor wie na de rondleiding weer water wil zien, neemt de lift en een stukje trap in de bakstenen toren. Honderd meter hoger zie ik alle bezochte eilanden: links de zwarte daken van Gamla Stan; erachter Skeppsholmen, daarachter de oase Djurgården en onder mij Kungsholmen. Weer afgedaald laat ik mijn sticker achter op de prullenbak. Nu staat me nog één ding te doen.
Coole ervaring
Voor het toetje van de citytrip hop ik naar Norrmalm. In het Nordic Sea Hotel ruil ik mijn zomerjack voor een zilverkleurige parkacape tot mijn knieën. Compleet met muts en gebreide handschoenen aan touwtjes. Klaar voor een ‘coole’ ervaring stap ik binnen. Welkom in de Ice Bar! Waar alles van ijs is. Muren, hangtafels, de bar, sculpturen... Zelfs de vierkante drinkglazen zijn van bevroren water. De barkeepster schenkt me een whisky ‘on the rocks’. Terwijl hotelgasten in zomershirt lachend naar binnen gluren, leunen wij bikkels op de ijzige bar en tafels.
Naast mij een groepje zilverkleurige parkacapes. Deze acht mannen en vrouwen uit België lopen al enkele cocktails voor. De lolligste van het stel zet zijn blote handen op de bar en vraagt: ‘hoe noem je iemand die te lang zo blijft staan? Een vaste klant!’ Voor ik de kou weer uitstap, gooi ik een ijsklontje over mijn linker schouder. Stockholm, ik kom zeker terug.
Tekst & foto's: Linda van Leuken
Foto's
