Overlandreis door Europa en Azië: Duitsland en Tsjechië
Praag
Tsjechië
Bartjroth
Overlandreis door Europa en Azië: Duitsland en Tsjechië
Met twee dagen vertraging ben ik woensdag met Marc op pad gegaan. Ondanks alle voorbereidingen had ik eenvoudigweg nog teveel te doen om op de geplande maandag al weg te gaan. Maar het is gelukt en de eerste etappe naar Keulen verliep soepel. Sammy heeft zich goed gehouden. In Keulen bleek de tank wat te lekken, maar dat was makkelijk te verhelpen door de afvoerslang wat beter vast te zetten. In Merzig, waar we naar het wolvenpark van Werner Freund zijn gegaan, bleek dat de remlichten niet werkten. Eerlijk gezegd was dit de eerste keer in maanden dat ik een controle van de lampen deed. Misschien reed ik al een hele tijd zo rond. Dus hebben heb ik geleerd om voor elke etappe even de lampen te checken. Overigens bleek het een kwestie te zijn van het vervangen van een zekering.
Ondertussen hebben we al aardig wat gezien. Keulen en haar enorme kathedraal, het wolvenpark in Merzig en het plaatsje Roth bij Nürnberg. Daar moest ik natuurlijk naartoe vanwege mijn naam. Ik had vooraf gekscherend tegen Marc gezegd dat ik daar vast gratis in het hotel kon verblijven, maar toen ik mijn naam noemde keken ze niet op of om. En ja, "Roth" is een soort "Jansen" in Duitsland, dus nogal wiedes.
Het plaatsje zelf bleek heel aardig met in het centrum een fraai 16e eeuws jachtslot. Ook waren er wat écht oude en fraaie huizen, waarvan in één een kroegje gevestigd was, genaamd de "Little Nugget Country Bar". Daar hebben we een lunch genuttigd. Het stond er blauw van de rook, in een hoek zat een dertiger de krant te lezen en aan de bar zaten twee mannen stilzwijgend bier te drinken. En dan bedoel ik ook stilzwijgend. In het dikke uur dat wij er waren heeft niemand in de kroeg een woord gezegd, behalve wijzelf (we compenseerden het aardig) en de barman. Want hij moest ons natuurlijk wel vragen wat we wilde bestellen. Eén van de stille bierdrinkers waggelde af en toe naar de gokkast heen en weer. Maar dat was dan ook alle actie die er zich afspeelde. O ja, de krantlezende man ging op enig moment nog weg en wisselde daarbij waarachtig een handvol woorden met de barman.
Toen we weer buiten stonden was de frisse lucht écht een verademing. Maar toegegeven, de schnitzel was nog lekker ook.
Inmiddels zitten we in Praag en het is inderdaad een schitterende stad. We keken wel even verbaasd op toen we de eerste avond uit de kroeg kwamen, nadat we overigens FC Barcelona weer eens magistraal aan het werk hadden gezien tegen Milaan, en de wereld volkomen wit was geworden. En dat terwijl ik me van deze reis had voorgesteld om rond te toeren met een open dakje, een zonnebril op m'n neus en m'n arm nonchalant uit het raam.. Maar goed, er nog een lange weg te gaan. Een hele lange weg zelfs..
Foto's
