Mañana (por la) mañana!

Door: Yuri

Geplaatst op Aug 25, 2010

Terwijl ik mijn ansichtkaarten zit te schrijven om thuis te laten weten dat het leven hier in het mooie en warme Sevilla goed bevalt en dat ook de stage redelijk goed verloopt, merk ik dat we helemaal geen postzegels hebben gekocht. “Ik fiets morgenavond wel even langs het postkantoor op de weg terug naar huis om postzegels te halen”, zeg ik tegen mijn huisgenoten, terwijl ik nog een lekkere fles Cruzcampo bier uit de koelkast pak.

Zo gezegd zo gedaan, dus tegen zessen sta ik in de rij voor het enige loket van de vier dat open is op dit drukke tijdstip. Als ik één ding heb geleerd in Zuid-Spanje is het wel geduld hebben. Alles wat met geduld te maken heeft, lijkt overigens verpakt te zitten in het woordje “mañana”. Het is een beetje het standaard antwoord op iedere vraag, en het betekent in principe “morgen”, maar kan ook “overmorgen” of zelfs “in de nabije toekomst” betekenen.

Terwijl ik sta te wachten tussen de druk kwebbelende dames probeer ik me het Spaans voor “postzegel” te herinneren. De Spaanse taal ligt toch wel wat verder van de Franse taal die ik wel een beetje spreek, maar dan zie ik op een vergeelde reclameposter iets met “sello de correos” staan, volgens mij is het dat. Sneller dan verwacht sta ik vooraan en de norse bezwete Spanjaard achter het loketje doet het schuifje open om te vragen wat ik moet. “Quince (= vijftien) sellos de correos, por favor” zeg ik op mijn beste Spaans. De man kijkt mij verbaasd aan en snauwt: “No, no, no! mañana por la mañana!” en wuift dat ik moet gaan en dat de volgende aan de beurt is. “Mañana?” vraag ik nog vertwijfeld, “Si!” zegt de man die bijna zijn geduld lijkt te verliezen. “Misschien zijn ze op”, bedenk ik me en ik fiets in de stromende regen zonder spatborden naar ons appartementje.

Dus de volgende dag sta ik weer rond zes uur tijd bij het postkantoor, waar hetzelfde loket open is met dezelfde norse man erachter. Als ik aan de beurt ben en weer “Quince sellos de correos, por favor” zeg, valt hij bijna van zijn stoel. “Wat nu weer? … is dit een gevalletje van ze zijn op en misschien morgen of anders overmorgen hebben we weer nieuwe?” bedenk ik me en raak wat geïrriteerd. Ondertussen krijg ik een Spaanse spraakwaterval over me heen, welke ik in de verste verte niet kan volgen. Gelukkig lijkt hij dat door te hebben en hij dimt een beetje. Op een blaadje schrijft hij “sellos 9-12”. Terug in het appartement besluit ik er een woordenboek bij te nemen en kom tot de ontdekking dat de man me de eerste keer al duidelijk probeerde te maken dat ik ’s ochtends moest terugkomen. “Mañana por la mañana” betekent blijkbaar “morgen ochtend” en niet slechts “morgen”!

De volgende ochtend sta ik een beetje beschaamd al voor negen uur bij het postkantoortje, maar ik ben niet de eerste. Als de man weer achter het loket gaat zitten kijkt hij me recht aan en begint te lachen. Hij wenkt me naar voren en ik loop langs de wachtrij naar het loket. Ondertussen heeft de hij de 15 postzegels al in z’n handen en hij schuift ze door het doorvoerluikje. Hij was zichtbaar nog opgeluchter dan ik dat het eindelijk gelukt was om elkaar te begrijpen!