In Granada hebben we 2 van de 3 dagen niet geboft met het weer. Dat kun je wel 's hebben. Maar we zitten niet bij de regenpakken neer en dapper struinen we door de stad. Een voordeel van slecht weer is dat er op de terrassen plek genoeg is. Met een t-shirt, dan een shirt met lange mouwen, een sweater, vest en sjaal plof ik als half Michelinvrouwtje neer op een nog droge stoel onder een vrolijk gekleurde parasol die nu goed zijn werk doet als paraplu. Ik warm mijn handen aan een beker hete thee en kijk naar de stad die er somber uitziet. Zo staar ik wat voor me uit als er een streep licht zichtbaar wordt in het donkere wolkendek. Hij wordt breder en breder en dan barst de zon erdoor. Alsof ze toch nog even wil laten weten dat ze er is. Al met al duurt het nog geen kwartier. Maar ik vind het een prachtig warm cadeautje aan het eind van een miezerige, koude dag.