We staan een paar dagen in El Burgo de Osma een prachtig stadje, maar we komen speciaal voor het NP Canon del Rio Lobos. Helaas zit het weer niet mee, veel regen en dan is een NP ook niet zo mooi. De vlinders en libellen laten zich niet zien, dus we moeten wat anders. Bij de VVV ligt een folder met een prachtige opname van Calatañazor, een oud dorpje met restanten van een kasteel. Niet al te ver rijden dus ideaal voor een kort bezoek. Vanaf El Burgo over de N-122 richting Soria, kom je het dorp tegen. Het dorp is stokoud, prachtig, maar er komt een heus onweer, dus we schuilen in een oud cafeetje en besluiten iets verder te rijden. Daar is een fuenda, een soort natuurlijke bron, ook weer in een NP.
Manlief ziet een wandeling niet meer zitten en besluit in de camper te blijven. De zon is er weer en gewapend met alleen mijn camera ga ik op pad. Volgens de bordjes minder dan 1000 meter. Ai, dat valt tegen, na 5 min. stevig doorlopen, nog 1200 meter. Grapjas die de borden heeft geplaatst, maar natuurlijk ga ik door. Dan als uit het niets een woning ver in het bos, maar bewaakt door een grote woeste akelig blaffende en grommende hond. Vorig jaar ben ik aangevallen door een hondsdolle hond en sindsdien ben ik bang voor loslopende honden. En deze loopt wel erg los, al zit er een hoog hek tussen. Hij springt er als een monster tegen aan en misschien verbeeld ik het me, maar hij kijkt kwijlend naar mijn woest aantrekkelijke kuiten. Mijn hartslag slaat op hol, het zweet glijdt van mijn nek, in mijn shirtje. Mijn knieën knikken, maar moet ik werkelijk wijken voor een hond achter een hek. Dat is zelfs voor mij te gek voor woorden. Ik dwing mezelf om door te lopen, geen oogcontact te maken, maar mijn fantasie slaat op hol. Wat als er een gat in de omheining zit, of hij springt eroverheen. Ik pak een paar stenen en ren zo hard als ik kan over het pad. De lucht is inmiddels bijna zwart geworden als ik eindelijk bij de bewuste bron aankom. En dan als dank voor mijn dappere daden, breekt heel even de zon door. Wat ik dan zie is adembenemend, de reflectie top en de kleuren onvergetelijk. Snel een paar foto's gemaakt en terwijl het onweer in alle hevigheid losbarst kom ik hijgend aan bij de camper. Godzijdank was de hond ook gevlucht voor de regen.