Deze foto is genomen in nationaal park El Teide op het Spaanse eiland Tenerife, op maandag 1 juni 2015 rond 11.00 uur.

`We rijden alsmaar hoger de bergen in, totdat opeens het zachte wolkenpak zich onder ons bevindt. Op sommige plekken zie ik tussen de witte laag door de huizen in de schilderachtige mediterraanse dorpjes steeds kleiner worden. De hoge hotels in de toeristische badplaatsen hebben wij al ver achter ons gelaten. Elke kilometer neemt het aantal dennen langs de slingerende bergweg af, totdat het landschap enkel nog bestaat uit een ruige, donkerbruine steenvlakte. Een immens spoor van zwart gruis is hier 106 jaar geleden ontstaan nadat keien en lava met geweld uit de bijzonder herkenbare, lichtgekleurde top werden gespoten. Ik staar omhoog naar de reusachtige, gelaagde kolos van verschillende steensoorten, zo lijkt het haast wel. Een erg bizarre formatie die tot het symbool van dit nationale park is verworden. Ik klim naar de rand van de vulkaankrater, een ineengestort deel van de vuurberg dat bestaat uit een veld vol bruine stenen. Het punt waar het puin is opgehouden met rollen is duidelijk zichtbaar. Vanaf hier lijkt de bodem met zandkleurig zwavelpoeder bedekt te zijn. We dalen aan de andere kant van de piek weer af. Al snel bereiken we de boomgrens, die vandaag op dezelfde hoogte ligt als de wolken. Dit doet me beseffen dat we op meer dan 2.000 meter zitten. Achter ons waakt El Teide, die nu, bocht na bocht, heel langzaam uit ons blikveld verdwijnt. Vaarwel mooie, machtige vulkaan.’