Een jaar lang Gran Canaria
Gran Canaria
Spanje
ChristaThieme
Een jaar lang Gran Canaria
Wij hebben het geluk gehad om in 2011 met het hele gezin voor een project een jaar op het eiland Gran Canaria te mogen verblijven. En dan niet in het toeristische zuiden of in de enige grote stad Las Palmas in het noorden, maar in een bergdorpje een half uur rijden van het alom bekende Maspalomas. Het was een jaar met mooie ruige natuur, fantastische uitzichten en kronkelende bergweggetjes, zon zee en strand maar ook met Canarische cultuur, architectuur en geschiedenis opsnuiven.
Als je mij nu zou vragen of Gran Canaria mij heeft veranderd, dan zeg ik ‘ja’. Mijn jachtige Nederlandse mentaliteit heb ik echt af moeten leren Alles gebeurt op zijn tijd, of dat nou vandaag, morgen of over een week is. Regelmatig kreeg ik het woord “Tranquilo” (= rustig) te horen, vooral de eerste maanden toen de frustratie door de Canarische bureaucratie in het kwadraat mij erg parten speelde.
Gran Canaria is een eiland vol tegenstellingen. Het overgrote deel van het jaar is het heerlijk warm, maar in december hebben we ook de klamme kou tot op het bot ervaren doordat de standaard Canarische huizen geen verwarming hebben. Nu snap ik ook waarom onze buurman met zijn winterjas aan in zijn huiskamer een kopje koffie zat te drinken…
Het typisch Canarische eten kan erg lekker zijn. We hebben heerlijke cabra en cerdo frito gegeten alsook pan y ajo o aioli. Maar er is ook een gerecht waar mijn kinderen heden ten dage nog van gruwelen; gofio. Gofio is hét voedselproduct van de Canario en stamt nog uit de pre-Spaanse tijd. Gofio is geroosterd en gemalen tarwe of gierst. Tijdens de Spaanse Burgeroorlog en andere tijden van schaarste werd het bij iedere maaltijd geserveerd. Logisch, want het is calorierijk en goedkoop! En je kan er van alles mee doen. Je kan gofio eten als een papje voor het ontbijt, als bindmiddel in soepen (gofio escaldado), als puree in plaats van aardappelpuree of als toetje (mousse de gofio). En o ja, het wordt ook gebruikt als sneeuw onder de kerstboom!
Door zijn veelzijdig gebruik wordt gofio vaak gegeten op de scholen waar de kinderen ‘s-middags warm eten krijgen. Dit is vanuit de overheid verplicht zodat men er zeker van is dat kinderen minstens 1 goede maaltijd per dag krijgen. Wij zeiden wel eens gekscherend tegen elkaar dat Gran Canaria een derde wereld (ei)land is in de EU. De lokale bevolking is namelijk arm. Sommigen Canario’s hebben wat land waar ze hun dagelijks voedsel op kunnen verbouwen. Als je een auto kan bekostigen kan je voor een paar euro per uur als schoonmaker werken in de toeristenbranche. Wanneer je het binnenland in rijdt zie je regelmatig met afvalhout en golfplaten gebouwde schamele hutjes tegen de bergwand aanstaan. Door een loslopende geit lijkt het wellicht op een geitenstal maar vaak woont daar ook de eigenaar… Wij hebben op een gegeven moment een klusjesman ingehuurd om werkzaamheden op onze finca (woonhuis met een boomgaard vol met sinaasappel-, citroen-, vijgen-, mango- en bananenbomen) te verrichten. Deze goede man betaalden we per dag omdat hij anders zijn avondeten niet zou kunnen kopen. Tja, dan bedenk je toch ineens dat je het als Nederlander nog niet zo slecht hebt.
Ik kan nog uitgebreid over het dagelijkse leven van een Canario schrijven, maar dat komt wellicht een andere keer. Rest ons nog een opsomming van de kinderen (10 en 11 jaar) over hun ervaringen.
Een jaar Gran Canaria is:
... 400 kg sinaasappels, 200 kg citroenen, 5 mango's en 1 vijg, maar ook mandarijnen, bananen, druiven en granaatappels in de tuin
... Spaanse vrienden maken, Spaans leren spreken, maar ook een beetje Engels en Duits,
... hagedissen, salamanders, gekko's, sprinkhanen, krekels, roofvogels, kamelen, dolfijnen en papagaaien zien,
... wekelijks biologische groente en fruit krijgen van onze Canarische buren,
... Antonio die dagelijks de straat veegt met een palmblad,
... Paqi die dagelijks het brood aan de voordeur hangt,
... Lala die altijd een fles vino rojo (rode wijn) voor papa en mama heeft (zelfs 's-avonds laat),
... Anna die altijd verse eieren voor ons heeft,
... Karin die een thuiscursus Xbox spelen van ons kreeg,
... Barbara die na het spelen altijd wilt blijven eten, maar bijna niets eet,
... Gieneke die na 20 jaar nog steeds een hyperactieve gestreste Hollandse is,
... Minerva die dagelijks de kinderen in de schoolbus onder haar vleugels neemt,
... een eiland waar bijna alle mannen Juan, Paco of (An)Toni heten,
... een eiland waar onze Nederlandse namen onuitspreekbaar zijn,
... 1000 sms'jes met 'welkom in Spanje' op je mobiele telefoon ontvangen,
... zonder goede friet, zonder gras, molens en koeien en vlak landschap,
... zonder Duplo en Lego, maar mét meegenomen K'nexx,
Maar vooral een jaar vol avontuur met mooie herinneringen!
Oh en een blog met allemaal te bezoeken highlights komt er aan! ;)
Foto's
