Mijn eerste nacht op reis is altijd hetzelfde. Woelen, draaien, hazenslaapjes. Is het rusteloosheid? Spanning? Angst om iets te missen? Dan maar weer bij het ochtendgloren het bed uit en op stap.

Die morgen lijk ik terecht gekomen in een surrealistische wereld. Een compleet uitgestorven Bilbao, geen mensen, geen verkeer, alleen maar stilte. Het uitzicht vanaf de La Salve-brug lijkt op een filmdecor, waarbij de stad is overgenomen door een allesvernietigende reuzenspin.