Trans Siberië dag 2
Siberie
Rusland
Sgtravel
Trans Siberië dag 2
Het is grauw en bewolkt als het licht word op dag twee, aanboord van de trans Siberië express. Het landschap word steeds witter en het pak met sneeuw op de daken van de houten huisjes dikker. De dorpjes lijken verlaten en uit een enkele schoorsteen komt wat rook, veel mensen wonen hier dan ook niet in de winter. Deze kleine houten dorpjes worden vooral in de zomer bewoond als de temperatuur een stuk aangenamer is, dan verbouwen ze groente en fruit die ze grotendeels inmaken. Op deze manier hebben ze ook tijdens de koude winter periode voldoende te eten, meestal verhuizen ze dan naar een appartementje in één van de grotere steden.
Voor het ontbijt heb ik wasa crackers meegenomen met kleine kuipjes jam en nutella, van het soort dat je ook op de ontbijttafel van menig hotel ziet maar ook gewoon in de supermarkt tekoop zijn. Maar voordat ik deze op tafel heb liggen, haalt de overbuurvrouw al weer van alles uit haar tas. Gekookte eieren, tomaten, spek en chocolade croissantjes worden tevoorschijn getoverd en uiteraard moet ik hier ook weer van mee eten. Samen met de crackers en jam is dit een prima ontbijt, de theezakjes vinden ook weer gretig aftrek.
De eerste lange stop is in St Balezino op 1192 kilometer van Moskou, waar er 20 minuten word gestopt. Ik ben nog zo warm van binnen dat een T-shirts wel voldoende is om het perron met handelswaar te bekijken, de thermometer geeft dan ook nog steeds +1 aan ondanks de vele sneeuw. Het aanbod op de karretjes bestaat uit de standaard instantnoedels, cola, chips en koekjes, maar ook lokale souvenirs gemaakt van riet die populair blijken te zijn bij de conductrices. Maar het meest verrassend, is de grote hoeveelheid pluche knuffels. De enigste reden die ik hier voor kan verzinnen is dat vele kinderen na één nacht in de trein er achter zijn gekomen, dat ze hun exemplaar thuis hebben laten liggen. Omdat ik net nog een uitstekend ontbijt heb gehad hou ik het bij een paar foto’s, als de trein weer op de minuut nauwkeurig vertrekt. En deze wil je echt niet missen, zodra de trein in beweging komt word je niet meer aanboord gelaten. En ja ik heb dit een enkele keer zien gebeuren, bij twee Russische dames die met hoge snelheid uit een winkeltje kwamen rennen!!
Om half twee komt de trein aan in Prem waar mijn Russische coupe genoten de trein verlaten, hiervoor terug komt een jongedame van rond de twintig welke gelijk verder gaat met haar huiswerk. Ik tuur uit het raam en geniet van het winterse landschap dat aan me voorbij trekt, met muziek van de red hot chili peppers in m’n oren is dit prima vol te houden. Enkele uren later besluit ik samen met Elke wat te gaan drinken, in de restauratiewagen. Het interieur hiervan heeft wel wat weg van de oude stoptrein in Nederland, met groene kunstlederen banken. Ook is deze feestelijk versierd voor de jaarwisseling en het Russische kerstfeest, wat hier op 6 januari word gevierd. Naast een drankje neem ik ook een kom traditionele borsch soep deze word bereid met rodekool en aardappel, samen met enkele sneetjes brood voldoet dit prima als avondmaaltijd.
Om zeven uur komt de trein aan in Yekaterinburg, de vierna grootste stad van Rusland met 1.3 miljoen inwoners. De stad is vooral bekend vanwege de moord op de laatste tsaar Nicolaas II en zijn familie in 1918, op de plek waar dit gebeurde staat nu een indrukwekkende kathedraal die je kunt bezoeken. Tot 1990 was dit onmogelijk toen de stad was afgesloten voor bezoekers, de hoofdreden waren de vele militaire verdedigings terreinen, welke om de stad te vinden waren. Nu kun je er onbezorgd rondlopen en in de zomermaanden is deze stad ook een prima uitvalsbasis, om het Oeral gebergte te verkennen. Ik heb hier precies 30 minuten dus zal er weinig van meekrijgen, maar als we de trein even uit willen blijkt het restaurant aan beide zijde op slot te zitten. Blijkbaar gebeurd dit bij elke lange stop, maar met wat handgebaren lukt het toch om één van de deuren open te krijgen en lopen we via het perron terug naar de coupe. De jonge dame verlaat hier de trein en hiervoor in de plaats krijgen we een stel dat in deze stad studeert, zijn gaan voor feestdagen terug naar hun geboortedorp . Dat vanuit Tyumen (zo’n 300km verderop) nog twee uur vliegen is naar het noorden, hier zullen we vannacht om 1 uur(Moskou tijd) aankomen. Het zijn gezellige mensen, welke ook nog redelijk goed Engels spreken. Onder het genot van een kop thee met stroopwafels en Belgische chocolade, vertellen ze over hun leven in deze stad en het ijskoude dorp waar ze nu naar onderweg zijn. Om tien uur besluiten we te gaan slapen, want ze moeten er over drie uur al weer uit.
Ik word even wakker als de trein z’n stop maakt in Tyumen en gedag zeg tegen onze vertrekkende passagiers, het is druk zo rond de feestdagen en de bedden blijven dan ook niet lang leeg. Een jonge dame met centraal Aziatisch uiterlijk, neemt plaats op het onderste bed. Een eerste teken dat we al aardig richting het oosten hebben gereden, 2138 kilometer om precies te zijn. Na een extra controle van de conductrice gaat ze gelijk slapen, geef haar geen ongelijk want het is midden in de nacht. Rond zeven uur word ook het laatste bed bezet door een Russische dame van rond de 60 ook zij besluit nog even te gaan liggen, terwijl de zon zijn eerste stralen laat schijnen over de Siberische vlakte. Het beloofd een mooie dag te worden, deze derde dag aanboord van de moeder der treinreizen!!!
Foto's
