Deel 1: Transsiberië Express
Siberie
Rusland
Charita
Deel 1: Transsiberië Express
De Transsiberië Express is een groots avontuur, dat weet iedereen die deze reis heeft gemaakt. Het is een reis van totaal 9.289 kilometer en is al in gebruik vanaf 1916. Waarom zou je dan toch je backpack pakken en die trein in stappen? Na deze reis ben je een expert wat avontuur betreft. Hierbij alvast een voorproefje van dit grootse avontuur, wie weet doe jij dit binnenkort ook wel!
Het begint al op Schiphol, als je op je boarding pass de bestemming ziet staan: Mockba, Rusland. Je kan bijna niet geloven dat je op weg bent naar de voormalige Sovjet-Unie, iets wat je alleen maar in James Bond-films hebt gezien. Zodra je aankomt op de luchthaven van Moskou ben je direct in Rusland; de serieuze Russen bij wie je geen grapjes moet maken, de dreigende stemming, de talloze beveiligingscamera’s en hun vreemde alfabet; dit is Rusland. Wij hebben ervoor gekozen om eerst Moskou te verkennen, mocht je vlucht vertraging hebben heb je in elk geval een paar dagen om alsnog je trein te halen. Moskou is een geweldige stad; je ziet de prachtige Sovjetgebouwen met kleine details, prachtige pleinen en natuurlijk de metrostations die wel op een museum lijken. Een boottocht over de Moskva mag zeker niet ontbreken. Je hebt hierbij een bijzonder perspectief en ziet de hoogtepunten van de stad vanuit de boot. Bij het Rode Plein hangt een bijzondere stemming; je beseft dat je echt in Rusland bent!
De treinrit, de 1e etappe
Eenmaal in de trein begint je reis pas écht. Zodra je op het station staat krijg je kippenvel op je rug, je droom gaat in vervulling! Langszaam komt de Transsiberië Express het station inrollen, voor de passagiers die met deze trein mee zijn gegaan, is dit het eindstation, maar voor ons is dit het begin. Je stapt in met je zware backpack op en maakt op de Russische manier kennis met de provotnika, de conductrice. Daarvoor heb je een lastig woord nodig: ‘Zdravstvuyte’, wat ‘hallo’ betekent. Je zoekt je coupé op, zodra je die hebt gevonden ben je de gelukkigste persoon op aarde, hier mag je gaan ‘wonen’ voor de komende week! Voor sommigen is het misschien wat minder leuk om een week in de trein te zitten, maar daar staat tegenover dat je talloze medepassagiers kan ontmoeten, lekker kan relaxen en eindeloze woestijnvlakten, berkenbossen, steden en heuvels vanaf je bedje kan bekijken. Je kan natuurlijk ook wat vaker uit de trein stappen en de steden langs het spoor ontdekken; dit wil wel erg duur. De komende dagen kunnen wij in elk geval eindeloos uit het raam staren en een wandelingetje maken op de typisch Russische stations in diverse steden, zoals Krasnoyarsk, Omsk en Perm.
Stop No. 1; Irkutsk en Listvjanka
Onze eerste stop is in Irkutsk, een stad met het grootste temperatuurverschil tussen zomer en winter. In de zomer wordt het hier tot wel 40 oC, ’s winters tot wel -30 oC. We worden opgehaald door een shuttlebusje die ons naar Listvjanka, een stadje aan het Baikalmeer, meeneemt. De tocht duurt niet zo lang, in vergelijking met de treinrit. We kijken onze ogen uit, de heuvelige weg bevalt ons zeer goed. We zien voor de eerste keer in ons leven het Baikalmeer, we worden warm van binnen. Maar zodra we een teen in het water steken zijn we direct bevroren! Het water is ongelofelijk koud; maar 14 oC, niet gek als je bedenkt dat in de winter tot wel 80 cm ijs ligt! Langs de oevers van het Baikalmeer moet je absoluut Omul proeven; een visje die alleen maar in het Baikalmeer woont en plaatselijk wordt gerookt. Verder kan je eindeloos wandelen in deze schitterende omgeving, wat een prachtige aarde hebben we toch gekregen, daar moeten we van genieten!
De treinrit, 2e etappe
Terug in Irkutsk bekijken we de stad, vooral de oude houten huizen vinden we erg mooi. Dan is het tijd voor de volgende rit, we gaan naar Ulaanbaatar in Mongolië. Voordat je daar aankomt ben je nog enige tijd op de grens met Rusland en Mongolië, daarmee bedoel ik één hele dag! De trein komt aan op de grensovergang om Rusland uit te gaan, dat is bijna moeilijker dan erin gaan. De trein wordt omsingeld door bewakers met grote geweren. Met zaklampen controleren ze álles, in de trein, onder de trein, op de trein,… Ook wij moeten onze bagage openmaken, er kan geen lachje vanaf. De paspoorten worden meegenomen en we moeten de trein uit, terwijl we onze spulletjes achterlaten. We kijken onze ogen uit, wat een avontuur! Inmiddels zijn er een paar koeien die grazen op het enige grasveldje van het hele station. Met een bezem worden ze weggejaagd door een Russisch vrouwtje. Na een paar uur wachten mogen we weer de trein in. We rijden nu door niemandsland, niet in Rusland, niet in Mongolië. Na een paar kilometers en een aantal bewakers op bruggen over én langs het spoor komen we op het Mongoolse station. De paspoorten weer afgenomen. Het valt op dat ze hier veel vriendelijker zijn, ze lachen naar ons. We mogen nu in de trein blijven zitten, zo’n 2 uur in de 30 oC. Wat een avontuur! Morgenochtend vroeg komen we aan in Ulaanbaatar.
Foto's
