Verdwaald in de Oeral
Oeral
Rusland
Agrotewal
Verdwaald in de Oeral
In mijn vorige blog heb ik geschreven over de ontvangst door mijn Russische vriendin Ludmila en een uitputtende eerste dag. Op naar het diner, wat zal er klaarstaan? Op vragen van mij geeft ze niet duidelijk antwoord, gezonde voeding is haar antwoord. Zo, wanneer we het appartement binnen stappen wordt ik ondergedompeld in een luchtje wat ik niet thuis kan brengen, maar het doet me niet watertanden. Vladimir heeft een grote pan op het fornuis staan met daarin een stuk vlees met veel vet en botten wat lekker gekookt wordt in water. Ai dat ga ik niet leuk vinden, daarbij de eeuwig gekookte aardappelen met slagroom en groente die ik niet herken. Je zult begrijpen dat ik niet echt genoten heb van het drillerige vlees, maar de rest was te doen. Alleen de combi aardappelen met room is zacht gezegd vreemd, de aardappelen zijn ook koud en lang van te voren gekookt.
Wel een hele gezellige muzikale avond gehad, Masja begeleidt zichzelf op een gitaar en de anderen zingen. Dat is Rusland in zijn puurste vorm.
In mijn slaapkamer heb ik gezelschap gekregen van een fiks aantal muggen die een welkoms concert spelen voor mij. In de Russische appartementen is het plafond al gauw 4 meter hoog dus onmogelijk om ze te pakken te krijgen.
De volgende ochtend roept Ludmila verrassing we gaan met de auto naar haar Datsja, in de Oeral. De auto ophalen is een heel ritueel we gaan met de tram naar een parkeerterrein wat bewaakt wordt door een woest uitziende man die gewapend met een mitrailleur de boel in de gaten houdt. In het oneindige Russische landschap is het fijn autorijden, praktisch geen verkeer alleen maar bomen, bergen en soms een lieflijk klein dorpje. Haar Datsja, dat is een soort buitenhuisje, staat in de vrije natuur midden in de bossen. We gaan vandaag paddenstoelen zoeken. Ludmila vindt dat ik mijn eigen kleren uit moet trekken en ik wordt gehesen in een oude broek, shirt en zelfs mijn schoenen moet ik verwisselen. Zo uitgedost als een Russin stappen we het bos in. Een mandje aan mijn arm maakt het geheel compleet. Na een goede instructie welke paddenstoelen wel en welke niet geschikt zijn voor het eten gaan we aan de gang. Binnen now time ga ik op in het zoeken en plukken van de paddenstoelen, dit is leuk denk ik nog. Het is warm, stil en de insecten zoemen om mijn hoofd. De ene na de andere paddenstoel verdwijnt in mijn mandje wat al aardig vol begint te raken. Ik ga zo op in mijn klusje dat ik de tijd vergeet.
En dan opeens sta ik helemaal alleen midden in de bossen van het uitgestrekte Oeral gebergte. Geen telefoon,( die hadden we toen nog niet) geen paspoort en met mijn te grote schoenen en vreemd uitgedost slaat de wanhoop toe. Wat nu, van welke kant zijn we gekomen, hoe kom ik weer terug en schreeuwen is wel heel kinderachtig. De waarschuwingen van Ludmila dringen weer tot me door. Kijk uit voor beren en mocht ik er een tegenkomen dan niet bewegen of juist wel ik weet het niet meer, ook moest ik goed opletten niet teveel naar de moeraskant te gaan. Het zweet loopt in straaltjes van mij af, zenuwen of warmte wie zal het zeggen. En dan een helder moment, tegen de kinderen zeg ik ook altijd in een vreemde stad blijven staan en wachten tot de ander komt. Ik ga tegen een grote boom zitten waar ik ook wel wat van de omgeving kan zien, langzaam slaat de vermoeidheid toe en ik zak in slaap.
Ruw wordt ik wakker geschud, er staat een grote man over mij heengebogen die in rap Russisch tegen mij schreeuwt. Wat is dit, een vrouwenverslinder, verkrachter of een ontsnapte moordenaar? Tenslotte staat er een grote gevangenis in Perm. Nee gelukkig is het ook een maar een paddenstoelen zoeker. Hakkelend en zoekend naar de juiste woorden probeer ik uit te leggen dat ik geen zwerfster ben. En dan als bij toverslag verschijnen Ludmila en Vladimir die me stevig knuffelen en me denk ik ook de mantel uitvegen omdat ze zicht zorgen hadden gemaakt. Nu is het niet zo erg dat ik niet alles begrijp want voor me staan twee oude mensen met de spanning nog op hun lieve gezichten. Zelden ben ik zo blij geweest met een omhelzing als op dat moment.
Foto's
