Reis naar Roemenie
Maramures
Roemenië
Huubm
Reis naar Roemenie
Daar ga ik dan, vol bepakt met tassen, koffers, proviand en cadeaus van mijn voordeur naar de auto.
Het is half zes in de ochtend en het is nog volop donker. Grijze wolken sieren de hemel en af en toe sprankelt er een beetje licht van een sterretje.
Mijn collega bestuurslid staat al gereed en samen zoeken we een plekje voor mijn spullen in de vol met hulpgoederen geladen auto.
Na een kort afscheid van het thuisfront start de reis van bijna 2000 km naar het noorden van Roemenië. Het stadje Sighetu Mamatiei op de grens met Ukraine.
We hebben onderhand een vaste route en dwars door Duitsland en via Oostenrijk (Wenen) komen we de eerste dag op onze rustplaats in Hongarije niet ver van Budapest.
Na een goede nachtrust en een sober maar goed ontbijt in het motel langs de snelweg gaat de rit verder door Hongarije en zullen we in de loop van de middag aankomen bij de grens met Roemenie in het plaatsje Petea.
Na de toetreding tot de Europese Unie is er veel veranderd bij de grensovergang. Moest je vroeger uren wachten, soms wel zes tot acht uur, staan de Hongaarse en Roemeense douanebeambten nu gebroederlijk naast elkaar en kunnen zelfs soms glimlachen.
Na een kort Buna Ziewa (goedendag in het Roemeens) en de controle van de namen bij de paspoorten kunnen we verder.
Je ziet meteen dat je in Roemenie bent als je de grens gepasseerd bent. Langs de kant van de weg staan mensen hun groenten en fruit die ze kunnen missen te verkopen, of staan zigeuners hun vers geplukte paddenstoelen te venten.
Ook de boer met zijn paard en wagen duikt weer op straat op.
De eerste plaats die op een stad begint te lijken is Satu Mare.
Bij het ene werkende stoplicht in het centrum komen meteen de zigeuner kinderen op je af als je stil staat. Ze kloppen op het raam en vragen om geld, wat vervolgens direct weer afgegeven moet worden aan hun vader of moeder op het moment dat ze het ontvangen.
Ze zijn handig in het aftroggelen en werken hierbij in teams.
Heb je toevallig nog geen plaatselijk kleingeld bij je en je wil ze een appel of iets dergelijks geven kijken ze je minachtend aan met een blik van, was ik niet duidelijk genoeg.
Op deze plekken is het goed om te zorgen dat je de deuren van de auto op slot hebt en dat er niet te veel zichtbaar op de achterbank ligt.
De teller boven het stoplicht meld dat het nog 20 seconden op rood staat, en de kinderen proberen nog snel bij een andere auto iets te scoren.
Ook niet ongebruikelijk is dat je vooruit ongevraagd wordt gewassen hoezeer je ook aangeeft dat je er geen behoefte aan hebt.
De lange 20 seconden zijn gelukkig voorbij en de beelden van de armoede van Roemenie staan inmiddels weer op ons netvlies gebrand.
Wordt vervolgd.
Foto's
