Avontuurlijke rit naar Praia da Ursa
Portugal
Europa
SourOnTour
Avontuurlijke rit naar Praia da Ursa
Surfvakantie Ericeira
In september 2018 ben ik naar Portugal geweest om te surfen en te ontspannen. Ik verbleef in Ericeira, een klein surfdorpje ten noorden van Lissabon. Zoals altijd houd ik mijn reisavonturen bij in de super handige app Polarsteps. “Wat heb je meegemaakt” is een vraag die de app mij dagelijks stelt. Nou hier komt ‘ie dan: het verhaal van Nicole en de zompige zandweg (zo zou de Suske en Wiske versie waarschijnlijk heten).
Van Sintra naar Praia da Ursa
Die betreffende dag was een cultuurdag. Even niet op de surfplank staan (of voornamelijk liggen in mijn geval) en mijn armen moesten ook nodig rust hebben. Ik besloot om naar het bekende Sintra te gaan. Een dorpje, maar ook een kasteel en gehele regio dicht in de buurt van Lissabon. Hier vind je paleizen, prachtige tuinen en als je nog een stukje doorrijdt dus ook het mooiste strand van Portugal. Ik stelde Maps.me (navigatie app) in vanaf Sintra naar Praia da Ursa. Een ontzettend mooi, rustig en afgelegen strand 44 autominuten en 12km was ik verwijderd hiervan. Op zich had er nu wel al een belletje kunnen gaan rinkelen. Bijna drie kwartier rijden over 12 kilometer? Dit zou iets kunnen zeggen over de staat van de weg er naar toe. Maar geen belletje dat ging rinkelen dus.
Vol goede moed?
Vol goede moed begin ik aan de rit. Nou ja, niet helemaal vol goede moed, want mijn telefoon was ver leeg, ik was mijn powerbank vergeten én ik ben nogal afhankelijk van mijn telefoon, omdat de huurauto geen navigatie heeft. Ik kom door een ontzettend leuk dorpje, waar de navigatie mij het smalste straatje ervan instuurt. Dit leidt uiteindelijk naar een onverharde weg waar de keien steeds groter worden, de hellingen steiler en het bereik op mijn telefoon 0 streepjes aangeeft. Duidelijk niet geschikt voor mijn Peugeotje 208 dus draai ik om. Ik rijd terug naar het dorp waar ik een andere navigatie App gebruik. Ook zet ik mijn telefoon in de vliegtuigstand én energiebesparingsmodus, want mijn batterij wordt er niet voller op. Ook deze app stuurt mij weer over een onverharde weg, maar wat Pieke (mijn man) en Maarten (vriend van mijn man) op dit moment in Albanië kunnen, kan ik toch zeker ook in Portugal?! Vol goede moed rijd ik dus verder en ik kom uit bovenaan een klif.
Mooie uitzichten, dat dan weer wel
Gelukkig ben ik hier niet de enige auto, iets dat mij wel geruststelt, dus even een paar foto’s nemen van het fantastische uitzicht over zee en maar weer een andere navigatie gebruiken. Ik was nog maar een klein stuk van Praia da Ursa verwijderd, maar hier ging geen weg of paadje naar toe! Van mijn reisgenoten die al bij het strand waren kreeg ik te horen dat ik via de andere kant moest komen, want daar startte het klauterpaadje naar het strand. Oké, doe ik dat, geen probleem. Of wel? Ik kijk op mijn app en zie een héél smal lijntje lopen. Iets wat hier in Nederland zeker als voetpad zou doorgaan. Toch maar weer gassen in mijn Peugeotje, want ja, wat moet ik anders. Het smalle, hobbelige en stoffige paadje heb ik overwonnen en ik ben er bijna, hoera! Totdat ik bijna op de plek van bestemming was, want daar kwam ik een tegenligger tegen, natuurlijk net op een plek waar je nog geen voetganger kunt laten passeren. De jongen achter het stuur gebaarde dat hij onmogelijk terug kon. Nou goed, dan rijd ik wel 200 meter achteruit. Maar ook dit ging goed en ik kreeg applaus van zowel de bestuurder als zijn vriendin. Hulde aan Nicole!
Praia da Ursa: check V
Eindelijk aangekomen van de plek van bestemming parkeer ik mijn inmiddels niet meer zo witte Peugeotje en wandel en klauter ik naar Praia da Ursa. Check de foto’s om te zien dat het de rit waard was! Een magnifiek strand met een ondergaand zonnetje.
Foto's
