Corvo en de magie van het ongeziene
Azoren
Portugal
Dennisenroel
Corvo en de magie van het ongeziene
[B]Ben jij ook zo’n reisreporter die op zoek is naar het paradijs op aarde? Je kunt stoppen met zoeken, want wij hebben het gevonden. Of eigenlijk hebben we een sterk vermoeden. [/B]
Toen duidelijk werd dat we deze zomer een reis naar de Azoren gingen maken, stond het kleinste Azoren-eiland Corvo direct bovenaan onze bucket list. Een piepkleine gemeenschap op een uitgedoofde vulkaan midden in de oceaan. Iets als het verloren rijk Atlantis, maar dan in de moderne tijd. Met misschien wel de mooiste vulkaankrater die we ooit zouden zien: een wondergroene vallei met helderblauwe meertjes, omzoomd door een patchworklandschap van piepkleine weilanden. De rode sterren zouden ons om de oren vliegen, fantaseerden we vrolijk verder.
[B]Het vergeten Azoren-eiland[/B]
Het is alleen niet zo gemakkelijk om op Corvo te komen, werd ons uit de reisgidsen al snel duidelijk. Reden ook waarom de meeste reizigers deze ‘vergeten’ bestemming overslaan. Maar je bent een reisreporter of niet, dus wij hebben ons plan doorgezet.
Je kunt Corvo op twee manieren bereiken. Per (mini)vliegtuig vanuit de eilanden Flores en Terceira, of met een boot, die twee keer per week tussen Flores en Corvo pendelt. Wij kozen voor de laatste optie: een retourtje Flores-Corvo in de laatste week van september. Drie maanden van tevoren reserveerden we onze tickets al. Het aantal plaatsen is immers beperkt, zo lazen we in dezelfde reisgids. Gelukkig mochten we nog mee.
[B]Storm op komst[/B]
Onze Azoren-reis was vrij uitgebreid. Zo mochten we eerder al proeven van de sfeer op São Jorge, Pico, Faial, São Miguel en Terceira. Maar het verwachte hoogtepunt moest nog komen, namelijk Corvo en Flores. Met een propellorvliegtuigje vliegen we van Terceira naar Flores. Een prachtig eiland, en in het echt nog mooier dan de foto’s van Mieke de Haas al deden vermoeden. Hoe mooi moet Corvo dan wel niet zijn..?
Al toerend over het prachtige merenplateau gaat de telefoon. Gebrekkig Engels. De touroperator. Er is een storm op komst en de boottocht is geannuleerd. De volgende optie om naar Corvo te gaan is pas volgende week. Maar dan zit onze reis er alweer op. En dus kunnen we het paradijs wel op onze buik schrijven. Wat een teleurstelling!
[B]Schipper Carlos[/B]
Nog onder de indruk van het slechte nieuws keren we terug naar ons hotel. Om onze teleurstelling te verwerken, beklagen we ons bij de receptie. Gewoon om het maar kwijt te zijn. De dame achter de balie trekt echter haar wenkbrauw op en pleegt een paar telefoontjes. Ze heeft toch nog goed nieuws voor ons. Schipper Carlos gaat morgen misschien wél naar Corvo, mits de weersomstandigheden dit toelaten.
De volgende dag staan we al vroeg klaar in het mini-haventje van de vroegere walvisjagers. Carlos is opgewekt: we kunnen vertrekken. Hoewel het nog flink bewolkt is, zijn de weersvoorspellingen goed: de zon moet gaan schijnen, en het dikke wolkendek zal als sneeuw voor de zon verdwijnen. We nemen plaats in de zodiac en hopen op het beste. Corvo ligt in de verte als een fata morgana in zee. Er hangt een donkere wolk boven de vulkaantop. Maar die zal dus al snel opgelost zijn.
[B]Handjevol avonturiers[/B]
We komen aan in het kleine haventje van het ook al zo kleine Villa Nova do Corvo, de enige plaats van het eiland. Een gammel busje brengt ons samen met een handjevol andere avonturiers naar de rand van de krater. Terwijl we over een steile weg de vulkaan op rijden, wordt het zicht steeds slechter. De chauffeur vertelt ons dat we geen mazzel hebben met het weer. Het zicht is hier hooguit 20 meter. Maar de kans is groot dat de zware wolk maar tot halverwege de 300 meter diepe krater zal reiken, zodat we in de bodem van de krater toch nog goed zicht zullen hebben. Wel maant hij ons bij elkaar te blijven en de navigatie te gebruiken.
En zo gebeurde het dat er 2 Nederlanders, 2 Portugezen en een Duitser gebroederlijk op pad gaan. Vol verwachting dalen we af op een drassig bergpad. Het zicht is bijzonder slecht. Hoewel er een route met paaltjes is uitgezet, is het steeds flink zoeken naar het volgende herkenningspunt. Maar we zijn er nu toch, dus de afdaling wordt doorgezet. Maar een uur later is het zicht helemaal niets verbeterd. En twee uur later ook niet. Slechts een schim van een kratermeer hebben we kunnen ontwaren en na drie uur klauteren zijn we volgens de navigatie rond. Teleurgesteld keren we terug en stappen weer aan boord van Carlos’ zodiac. We troosten ons met de gedachte dat we niet de enigen zijn, en dat we er tenminste zijn gewéést.
[B]Magie van het ongeziene[/B]
Het mythische eiland Corvo. We zijn er geweest. Hebben het eilandgevoel ervaren. Maar we hebben die paradijselijke krater niet gezien. En iets wat je niet gezien hebt, kan heel magisch worden. Daar zorgt onze fantasie wel voor.
Als wij nu aan Corvo denken, dan is het de mooiste plek op aarde. Met een groene vallei zoals je die nergens ziet. Waar eenhoorns in vrede met elkaar samenleven en regenbogen de hoofdstad verlichten. Waar alle bewoners gelukkig zijn. En waar het altijd mooi weer is, behalve toen wij er waren. Wij noemen dit de magie van het ongeziene.
Mocht je ons nareizen en erachter komen dat het niet zo is, wil je ons dan corrigeren?
[B]Praktische tips[/B]
- Atlanticoline (www.atlanticoline.pt) vaart in de zomerperiode twee keer per week tussen Corvo en Flores. Pendeldiensten vallen regelmatig uit door slecht weer en het aantal plaatsen is beperkt!
- Vliegen kan ook: SATA airlines biedt vluchten tussen Corvo en Faial, Flores, São Miguel en Terceira. Maar ook hier geldt dat het aantal plaatsen beperkt is.
- Er zijn slechts enkele overnachtingsmogelijkheden op Corvo en die zijn al maanden tevoren volgeboekt.
- Bij Hotel Occidental kun je een bootexcursie boeken naar Corvo. Met de zodiac ga je dan op en neer.
- Zorg dat je over navigatie beschikt: als het nevelig is in de caldeira kun je genadeloos verdwalen.
Door deze foto kwam Corvo hoog op onze bucket list: https://www.flickr.com/photos/joel_santos_photography/14793604790
Foto's
