Onbekend maakt onbemind

Door: Anjavast

Geplaatst op Mar 9, 2015

In 2006 kreeg ik de mogelijkheid om voor mijn werk naar Polen te gaan. Ik werk bij Rijkswaterstaat en hou me bezig met natuur(wetgeving) en landschapsinrichting. Het waren lange dagen waarbij er veel informatie werd uitgewisseld met de Poolse variant van Rijkswaterstaat. Na afloop van de sessies werden we een aantal keer meegenomen om iets in de buurt te gaan bekijken. Op één van die dagen gingen we naar Kielce. Een stad die dichtbij lag.

Toen we door de buitenwijken reden bekroop me al zo'n "oud sovjetgevoel". Grauwe opeengestapelde flatblokken met weinig groen. Ik kon me niet voorstellen dat de stad de moeite waard was om te bekijken. Dat veranderde helemaal toen we in het centrum kwamen. Er waren mooie historische gebouwen die prachtig gerestaureerd waren. Een bisschoppelijk paleis, een kasteel, een oud stadhuis, enzovoorts. Daarbij waren steeds prachtig onderhouden tuinen.

In het kasteel werden we ontvangen met een klassiek strijkorkestje dat daar niet speciaal voor ons zat te spelen maar voor alle mensen die een bezoek aan het historische gebouw brachten. Er werd in de stad veel aandacht gegeven aan culturele evenmenten.

Op het centrale plein was het één en al levendigheid met leuke terrasjes, bijzondere restaurantjes en hele moderne winkels. De Poolse rijkswaterstaters ontpopten zich tot ware feestvierders en na een heerlijk maal zijn we nog uren buiten op de terrassen blijven hangen.

Het heeft me bijzonder verbaasd dat Polen zo'n mooi land is. Ik had dit niet verwacht en dacht dat het er grauw en saai zou zijn. Ik zou er, uit mijzelf, nooit naar toe gegaan zijn en had me ook nog nooit in het land verdiept omdat het me niet aantrok. Ik begreep van de mensen daar dat rondom Kielce ook hele mooie natuurgebieden zijn waar je urenlang kan wandelen zonder daarbij iemand tegen te komen. Onbekend maakt onbemind. Ik ben erg blij dat ik er geweest ben en zou er zeker nog eens terug naar toe willen.