Wat een aparte ervaring was dat, deze ochtend tijdens onze wintersport. Ik wilde in het donker op pad gaan om vanaf een Oostenrijkse bergtop de zon op te zien gaan. Nadat de wekker af is gegaan, kijk ik uit het raam. De wereld was wit gesneeuwd die nacht met een heel dun laagje sneeuw. Dat is positief, een maagdelijke witte wereld. Maar eigenlijk ben ik ook een beetje teleurgesteld want er hangt een dichte mist. Maar, je weet nooit wat er in een uur tijd kan gebeuren, er kan zomaar een gat in het wolkendek ontstaan. En als dat gebeurt, dan kan er iets magisch ontstaan! Dus toch maar op pad. Met camera en statief klim ik hijgend de helling op. Af en toe stop ik even om bij te komen en de omgeving af te speuren naar een mooie compositie. Ik merk dat de mist ondertussen steeds hoger gaat hangen. En als de zon bijna boven de bergen uitstijgt vind ik dit plekje. En dan begint de magie! Geen zonnestralen die zich door de mist heen proberen te wurmen, maar nog iets veel mooiers. De bergtoppen lijken te gaan gloeien en te ontvlammen! Wat was ik deze ochtend blij dat ik heb doorgezet en niet opnieuw mijn bed in gedoken ben om uit te slapen…